49. Bucketlist

“Ik denk dat ik morgen eens een eind weg fiets.” “Haha doe niet zo stoer” roept mijn jongste dochter. Naar Breda, naar de oudste die daar sinds 2 maanden op kamers zit. Dit staat nog op mijn bucketlist. “Ga je mee?” “Ikke nie, dat haal ik nie.” Uhh? Dat lijkt me de omgekeerde wereld? Maar goed, dan ga ik wel alleen.

Eens zien of ik met behulp van de medicijnen toch nog een eindje kan komen. De laatste tijd maak ik ‘s avonds vaak de wildste plannen maar ‘s ochtends doe ik of ik ze vergeten ben en draai ik me liever nog een keer om. Deze ochtend moet ik vroeg op voor een hormoon-injectie bij de huisarts dus daar maar eens van profiteren. In mijn hoofd fiets ik vandaag naar Breda, morgen door naar Zeeland of Rotterdam, Hoek van Holland.. De dag daarna langs de kust terug richting Antwerpen, langs de Schelde tot de bron. Van daaruit naar de Maas, Moezel enz. enz. Een paar dagen geleden was ik nog fanatiek langs het Dattl kanaal aan het fietsen.(ahum) Van Wesel naar Hamm, aan de noordkant van het Ruhrgebied. Tot diep in de nacht alles in mijn hoofd en via google maps, aan het voorbereiden. Dit is beter dan een boek lezen. En als ik vanuit huis zou willen fietsen hoe kom ik dan het dorp uit? Alle wegen zijn bekend. Alle routes zijn gevolgd. Het enige wat ik nog kan bedenken zijn de gele gasunie paaltjes volgen? Nee dit wordt te gek.

Maandag 31 augustus 2020,  thuis - Breda (60 km)

Onder de spoortunnel door en over het industrieterrein. Langs 1 van de grootste varkensslachterijen van Nederland. Hier fiets ik zo weinig mogelijk. Hypocriet want ik eet zelf ook vlees. (wel steeds minder) Ik probeer niet te kijken naar de vrachtwagens maar het beeld is er toch. Al die varkentjes.. over een uur zijn ze dood. Het volgende dorpje is mooi maar als je hier woont en je wilt op de fiets naar winkels of scholen, moet je altijd langs de slachterij. Ik kan me voorstellen dat de helft van de inwoners hier vegetarisch is. Ik fiets snel door richting natuurgebied de Kampina. Dit gebied ken ik goed, onze ‘achtertuin.’ Rechts een kudde schapen op het Banisveld. En rechts en links een grote kudde zwarte en bruine runderen. Ze kunnen hier de weg oversteken. Een grote stier met koe en kalfje staan op het punt dit te doen. Ik stop voor een foto maar de stier kijkt me zo doordringend aan dat doorfietsen me een beter idee lijkt. Jeetje wat zijn er veel kalfjes. Zoveel ruimte en vrijheid voor deze dieren. Natuurlijk, ook hier wordt er geslacht maar in de tussentijd hebben ze wel een mooi en eerlijk leven. Rechts van de weg, bij parkeerplaats Banisveld loop je naar een uitkijktoren. Een echte aanrader. Met mooi uitzicht over de vlakte en precies in het midden van de stedendriehoek Eindhoven-Tilburg-Den Bosch. Het hart van het Groene Woud! Verderop nog meer gelukkige koeien. Echte Hollandse dit keer. Ze komen springend en dansend uit de stal. Het lijkt wel lente in plaats van bijna september. Sommige zijn zelfs met elkaar aan het bokken. Fietsend kom ik langs 5 bankjes met de teksten;  rust efkus uit, vat unne zit, ut boere leve, ‘t is krek we ‘k wo, uit puf benkske. Haha, welkom in Brabant! Na de Logtse vennen (ook Kampina natuurgebied) ga ik rechtdoor in plaats van linksaf. Hoezo stick to the plan? Deze weg ken ik nog niet en dat is altijd leuker. Klein risicootje want over de A58 zijn niet zoveel bruggen en ik wil wel goed uitkomen. Langs 3 boeren campings en ook voor mij is het vandaag een echte vakantiedag. Rechtdoor een zandpad in. Het zand is mul en het voelt alsof ik over het strand van Zeebrugge aan het fietsen ben. (toen Eric en ik elkaar 6 weken kenden en samen op en neer naar Londen fietsten) Dus afstappen en lopen maar. Mooie leeuwenbekjes aan de rand van de weilanden en een wolk van spreeuwen in een dode boom.

Eindelijk de A58 over. En bij de goede brug uitgekomen. Hier ben ik nog niet eerder geweest. Links dreigende donkere wolken maar op deze brug een lekker zonnetje. Even later fiets ik van Haghorst naar Biest-Houthakker langs het Wilhelminakanaal. Aan dit kanaal ben ik geboren, zo’n 18 kilometer oostwaarts. Alleen maar goede herinneringen! Daar waar het beekje de Reusel, onder het kanaal doorgaat, hou ik eetpauze aan een mooie picknickbank. Het is half 12 als ik weer verder fiets. De kerktoren van Biest-Houthakker is al in zicht.

Zo gek dat ik bij iedere afslag het knipperlicht wil aanzetten en zelfs in de spiegel wil kijken. (deze zomer duidelijk meer gebrommerd dan gefietst) 

Oh, Biest-Houthakker is Biest-Houtakker? Nooit geweten. Ik volg de knooppunt route langs de Beekse bergen. In deze bossen hebben Eric en ik gewandeld op zoek naar leeuwen. Of beter gezegd het uitzichtpunt waar je de leeuwen kunt zien. Haha. Eenmaal over de N269 kom ik echt in ongefietst gebied. Via knooppunt routes rij ik over mooie bospaadjes naar de bebouwde kom van Goirle. En via Riel naar Gilze. Onderweg nek- en zadelpijn dus even niet zoveel te melden. Het doel is nog steeds Breda en ik weet dat ik dat ga halen. Na Gilze begint de Baronie van Breda. Een aaneenschakeling van verschillende natuurgebieden en wat is het hier mooi! Ik fiets over een soort van snelweg voor fietsers (super strak asfalt) door oa. het St. Anna bosch en het Ulvenhoutse bos. Heel erg mooi. Om Ulvenhout heen naar het Markdal. Weer zo’n mooi natuurgebied. Via het riviertje de Mark fiets ik Breda in. De wijk Ginneken om precies te zijn. Wat een leuk plein met terrasjes. Het lijkt wel Parijs. Rond 17 uur ben ik bij mijn dochter. Mission completed! ;-)