40. Powervrouw

Weer iemand op tv die door de media wordt omgedoopt tot powervrouw. Omdat ze kanker heeft. Ben ik de enige die hier de rillingen van krijgt?   

In mijn eigen omgeving zie ik het ook. De aandacht die mensen vragen omdat ze (in een ver verleden) kanker hebben gehad. Er onophoudelijk over willen praten, ermee te koop lopen alsof het iets is waar je trots op moet zijn. Pronken met kanker. Ja je hoort erbij, je hebt het meegemaakt en je bent een held! Een toppertje. Diep respect! Brrrrr..  De powervrouwen, de amazones, de pink ribbon ladies. Natuurlijk gaat iedereen er anders mee om en ook mijn manier zal zeker niet de beste zijn, maar sommige laten wel erg veel van zich horen. En natuurlijk ben je ook echt een soort van powervrouw (of man) op het moment dat je je door de chemo’s, operaties en de rest van de ellende heen aan het slepen bent. Maar om daar jaren later nog steeds op terug te vallen? Ook ik voel me soms echt wel een klein powervrouwtje. Bijvoorbeeld nu we eigenhandig een tuinhuisje hebben getimmerd voor onze jongste dochter. Of afgelopen zomer, toen ik samen met Eric naar Kroatië ben gescooterd. Of gewoon als ik lekker heb gekookt. Dán ben ik een powervrouw. 

Ps. Als ik aan iemand een voorbeeld wil nemen dan is het wel mijn moeder. Ook zij kreeg als jonge veertiger met borstkanker te maken. Ze heeft er nooit over geklaagd, nooit aandacht mee gevraagd. Ze heeft het zelfs nooit aan iemand verteld (behalve aan mijn vader) Ze is gewoon doorgegaan met leven! Altijd actief, ze verveelde zich nooit, genoot van de kleinste dingen en zag echt alles in het leven positief! Afgelopen augustus is ze op 80-jarige leeftijd overleden aan uitgezaaide borstkanker.