38. Alpe d’Huez

Al leef je op water en brood, wees dankbaar dat je deze reis mag maken.

8 juni 2018. Gisteren ben ik op de top geweest van de Alpe d‘Heuz. En dat terwijl ik hier met mijn moeder in Laktasi, Bosnië zit. Op 2 plekken tegelijk? Het kan omdat er lieve mensen zijn die aan mij denken. Die mij in gedachten hebben meegenomen naar de top zonder dat ik daar om gevraagd heb. (zelfs de 2e keer al dat ik daar geweest ben) Iets waar ik zelf niet teveel over na wil denken, doen zij voor mij. En daardoor komt ook bij mij de herinnering terug. De herinnering aan 7 maanden ziek thuis. Chemo, longontsteking, longembolie, klaplong en bestralingen. Nu het goed gaat ben ik het echt weer vergeten maar het was inderdaad ‘een heel vervelend jaar’. Dus dit jaar extra genieten! Van de reis die onze jongste dochter gemaakt heeft,  4,5 maand alleen door Peru gezworven en nu weer veilig thuis. Van het feit dat we voor onze oudste dochter een fijne plek hebben gemaakt in onze BenB zodat ze de komende jaren nog gezellig thuis blijft wonen. Van mijn heerlijke solo mini-fietsvakantie door Duitsland. Van Eric en mijn ‘25 jarig-samenzijn-feest’. En nu weer van een bijzondere reis met mijn moeder naar haar geboorteland Bosnië. Maar ook genieten van het gewone dagelijkse leven! Blij met mijn gezin, familie, vrienden, blij met mijn werk, mijn collega’s, huis, tuin, buren.. Blij met mijn leven!