25. pechvogel

Okee, dus mijn internist (schildklier) heeft ontdekt dat de borstkanker is uitgezaaid. Mag ik dan op z’n minst dezelfde week nog een telefoontje van mijn oncoloog (borst) verwachten? Gewoon om even contact te hebben. Waarschijnlijk is dit iets teveel gevraagd want na 3 boze telefoontjes van mijn kant, krijg ik dan eindelijk 10 dagen later een afspraak. Ze is zich van geen kwaad bewust, ze had tenslotte nog geen nieuwe informatie(?) en watje als ik ben, laat ik het maar zo. Het kost ook teveel negatieve energie.

Toch geeft ze me weer wat hoop. Want terwijl ik de deurklink al in mijn hand heb zegt ze dat je met deze ziekte steeds vaker oud kunt worden. Dat de ontwikkelingen razendsnel gaan en dat er inmiddels weer nieuwe medicijnen op de markt zijn. Medicijnen die ze, als het even kan, ook voor mij wil gaan gebruiken. Maar eerst moeten ze precies weten welke uitzaaiingen van de schildklier zijn en welke van de borst. Een ingewikkeld probleem waar de radioloog, chirurg en oncoloog zich samen over zullen gaan buigen.

Weer 10 dagen later en na nog een extra overleg met de oncologengroep, krijg ik te horen dat ze binnen 1 a 2 weken gaan beginnen met bestralen en daarna chemo. Ik moet even aan het idee wennen dat ik weer aan de chemo moet maar aan de andere kant is het ook goed nieuws omdat ze curatief gaan behandelen dus dat geeft weer wat hoop.

Helaas, 3 dagen later ziet het behandelplan er weer heel anders uit. Ze willen toch liever geen zware chemokuur geven als ze niet zeker weten of dit nut heeft. Ik had al aangegeven dat ik absoluut geen longbioptie meer wil, dus gaan ze een nieuwe pet-scan maken om te meten of de uitzaaiingen in de longen hormoongevoelig zijn. Het gaat extra lang duren omdat ik eerst 5 weken moet stoppen met de hormoonmedicijnen.

Na weer een dag in het ziekenhuis, neem ik een avondje vrij en gaan Eric en ik met de fiets naar de bossen. Daar gaan we een uurtje wandelen om even helemaal te ontstressen. De afgelopen 3 weken hebben er toch wel ingehakt. Het is mooi weer en de vogeltjes fluiten. De zon gaat langzaam onder, het uitzicht over de heide is prachtig. We lopen langs ons lievelingsriviertje (met waterval!) We komen bijna niemand tegen behalve een kudde wilde koeien en daarna ook nog een kudde wilde paarden dus onze dag is weer helemaal goed. Wat hebben wij toch weer geluk vandaag! Op de terugweg fietsen we nog een extra rondje over de parkeerplaats. Even snel op het informatiebord kijken wie er nu gelijk heeft wat betreft het wel of niet mogen wandelen langs het riviertje. Ik wil afstappen maar val met fiets en al naar de zijkant. Een harde klap, met mijn ribben bovenop een paaltje.. We hebben tijdens onze wandeling heel wat verschillende soorten vogels horen fluiten maar de enige echte pechvogel krijst nu pas door het bos.

2 gebroken ribben, precies op de plek waar de uitzaaiingen zitten. Die opdonder hebben ze wel verdiend vind ik alleen jammer dat het zo ontzettend veel pijn doet. Van de dokter krijg ik pijnstillers.