34. huilebalk

21 december. Ik ben weer een huilebalk aan het worden. Jammer want het ging zo goed de laatste tijd. Ik wil niet de verkeerde energie uitstralen en ik wil niet dat mensen moe van mij worden. Ik word sowieso moe van mezelf. Maar het gaat niet anders. Alles loopt door elkaar en ik zie door de bomen het bos niet meer. Echo van de schildklier, naar huisarts voor maagontsteking, naar huisarts voor weer iets anders, doorgestuurd naar gynaecoloog en inmiddels een weefselonderzoek en een echo gehad. Godzijdank is hiervan de uitslag goed en dat is een echte meevaller! Gesprek met de anesthesist, oncoloog, bedrijfsarts.. ik wil het gewoon druk hebben met kerstkadootjes inpakken! En dan vandaag het onverwachtse bericht dat mijn neef van 58 ook kanker heeft en nog maar heel kort te leven heeft. Dit hakt er nog het meeste in. Hoe voelt hij zich nu wel niet?

En nu weer de spanning voor de longbiopsie. Opnieuw een hele nacht wakker. Net als vorige week. Toen ook een paar slapeloze nachten voor een longbiopsie die niet doorging.. Dit blog is niet bedoeld als klaagzang maar ik wil toch opschrijven wat er vorige week fout ging zodat ik niet ga denken dat ik het allemaal heb overdreven. Op de verpleegafdeling begon de verpleegster te laat met bloedprikken omdat ze niet wist dat ik een biopsie kreeg. (daar kwam ik later pas achter) Na 3 niet gelukte prikken werd ik halsoverkop en zonder de nodige buisjes bloed, naar de radiologie gereden. Bijna ook zonder operatiehemdje maar gelukkig wist verpleegster nr. 2 er wel van. Op de gang bij radiologie werd er door een ambulante en illegale anesthesist verder geprikt. Met een rode rugzak vol naalden kwam hij aangespoed. Illegaal omdat hij op die afdeling eigenlijk niet mocht komen(?) Ik kreeg een infuus en bij de 6e prikpoging kwam er eindelijk bloed. Snel weer alles in de rugzak en weg was hij. Op naar het laboratorium. Na lang wachten kwam er een andere anesthesist die meteen liet weten dat hij niks van de hele afspraak afwist. Ook was er te weinig bloed afgenomen waardoor het stollingsonderzoek niet gelukt was. Nog een keer prikken was op deze late vrijdagmiddag geen optie. Half 2 was inmiddels 4 uur en dan nog een uur wachten zou betekenen dat ik in de acute dienst terecht zou komen. Hiervoor was het te druk en kwam ik niet in aanmerking. Dus huilebalk begint weer te huilen. Heel veel excuses en een medelijdende blik waar ik helaas niks voor koop. Alleen maar meer tranen. Dus met bed en al terug naar de verpleegafdeling waar de 'ik-sla-de-plank-mis-en-lach-erom-verpleegster' ons al staat op te wachten. Ik ben zo boos en verdrietig, huilebalk wil maar 1 ding, zo snel mogelijk weg hier. Naar buiten en frisse lucht! Na 5 uur in het ziekenhuis en 2 uur reistijd is dit niks anders dan een verklote dag. Eric heeft er een vakantiedag voor opgenomen dus we zijn allebei niet heel erg blij en willen zeker niet meer wachten op de arts. Tegen de zin van de verpleegster maar dat kan me niet schelen. Niks nog 10 minuten blijven. Eenmaal in de auto zakt de boosheid en besluiten we toch nog iets van deze 'vakantiedag' te maken. We gaan winkelen en eten een heerlijk broodje in het mooie dorpje Wychen bij kerstverlichting. (17 uur en tot nu toe nuchter geweest) Intussen heeft de oncoloog gebeld en hij begrijpt ons helemaal. Dat we niet langer in het ziekenhuis wilde wachten. Hij snapt er niks van dat het zo ontzettend is mis gegaan. Hij heeft vorige week wel 50 telefoontjes gepleegd om het allemaal in goede banen te leiden. Hij weet hoe erg ik tegen dit onderzoek opzag.. dat de eerdere longbiopsie een traumatische ervaring was (zie blog nr. 6)  Zijn eerste prioriteit is om zo snel mogelijk een nieuwe biopsie in te plannen. En dat is deze morgen. Wish me luck!