35. het zijn maar cijfertjes

2 januari 2018. Halfjaarlijkse uitslag van de schildklierkanker.

Het zijn maar cijfertjes zeg ik tegen mezelf op de terugweg in de auto. Het zijn maar cijfertjes, het zijn maar cijfertjes. Ik voel toch niks? Het zijn maar cijfertjes. In een jaar tijd van 80 naar 250. Nou en? Het zijn maar cijfertjes. Maar het is wel een tumor marker.. Welnee het zijn maar cijfertjes. Vroeger, in ‘de goeie ouwe tijd', werd ik bij 80 geopereerd en behandeld met radio-actief-jodium. 80 was de grens. Nu 250...en niks. Maar ik voel ook niks dus het zijn maar cijfertjes. HET ZIJN MAAR CIJFERTJES!!

Ik ben het op en neer rijden naar Nijmegen helemaal beu. Het voelt als tijdverspilling terwijl ik weet dat het geen tijdverspilling is. Het is de laatste tijd gewoon te vaak geweest. Morgen weer naar Nijmegen, dan voor de uitslag van de longbiopsie. Nee mam, ik ben niet moe van het nieuwjaarsfeest, ik ben moe van deze hele situatie!

De longbiopsie was trouwens heel goed gegaan. 2 uur onder narcose en niks van gemerkt. Helaas kreeg ik later op de dag toch nog een klaplong dus werd er een drain geplaatst (zonder narcose, shit!) en moest ik een nachtje blijven. 2 dagen voor kerst mocht ik naar huis en heb ik nergens meer last van gehad.