32. iets geks doen

Tijdens de chemo heb ik vaak het idee gehad om er even tussenuit te gaan. Behalve de (heerlijke) mini vakantie met Eric, is er behoorlijk veel in het water gevallen. Onze zomervakantie naar Kroatie, herfstvakantie in de Ardennen/ Eifel. Vooral de jaarlijkse fietsvakantie in het voorjaar, alleen met mijn jongste dochter, heb ik heel erg gemist. Lekker belangrijk in mijn situatie zou je denken.. Maar inderdaad, misschien juist wel éxtra belangrijk in deze situatie. Afleiding, mooie herinneringen, ontspanning, weg van de stress en van het ziekenhuis. Eén keer stond ik in de startblokken om te vertrekken. Een paar dagen alleen op pad. Alles was voorbereidt. Er werd slecht weer voorspeld maar dat boeide me niet. Iedereen was tegen maar ik zou sowieso gaan. Ik had mijn fietstassen al ingepakt. Gelukkig werd ik die nacht ziek. Gelukkig, want nu was ik nog thuis. 1 dag later en ik zat in een of ander Duits hotelletje. Wat had ik me toch in m'n hoofd gehaald, ik kon niet eens fietsen. Hoe stom kun je soms zijn? En toch bleef de onrust van het weg willen. Dan maar zo vaak mogelijk op de scooter naar Nijmegen in plaats van met de auto. Soms zelfs op dagen dat ik chemo kreeg. Even van die vrijheid proeven. Ook al was het eigenlijk te ver, te lang en te vermoeiend. En nu, in de tweede rustweek van de laatste chemo, ga ik op de valreep nog iets 'geks' doen. 180 km op de scooter naar een hotelletje in Belgie. Eric zit daar voor zijn werk.  Vannacht 5 graden, overdag 11 graden en bewolkt. Maar het boeit me niet, ik ga sowieso. De tas is al ingepakt.

Ps. Het alternatief voor de longbiopsie wordt een Pet-scan. Hopelijk is dat genoeg om erachter te komen wat er in de longen zit.