31. steeds maar weer die maar..

Begin november en de 2e helft van de chemokuur zit er eindelijk op. Vandaag naar het ziekenhuis om te horen wat de kuur gedaan heeft. Ik voel me redelijk relaxed maar de hartslagmeter geeft toch weer iets heel anders aan. Na 3 x prikken hebben ze 2 buisjes bloed en kan ik door naar de oncoloog. En dan volgt het goede nieuws. De uitzaaiingen buiten de longen zijn kleiner geworden maar...

GVD altijd weer die maar..

...de uitzaaiingen in de longen zijn ook kleiner geworden. Prima toch zou je zeggen maar volgens de oncoloog is dit heel gek. Want doordat de uitzaaiingen in de longen ook reageren op de chemo, wordt het steeds waarschijnlijker dat ook deze van de borstkanker zijn en niet van de schildklier. En dat is dus het slechte nieuws.. Alle scenario's had ik de afgelopen week in mijn hoofd al afgespeeld. Chemo niet aangeslagen, chemo wel aangeslagen maar niet genoeg, meer chemo's, andere chemo, bestralingen. Alle scenario's behalve deze. En nu moet ik beslissen of ik opnieuw een longbiopsie ga doen. En ik roep meteen het antwoord al. Voor het eerst in al die jaren is het antwoord nee in plaats van ja. En ook al snap ik heel goed dat de artsen zekerheid moeten hebben voordat ze verder kunnen behandelen, mijn grens is bereikt. Ik wil het wel maar... ik kan het niet! (zie blog 6)