24. ga-terug-naar-start
Het is maandagavond 13 maart. Een mooie lentedag dus ga ik voor het eerst dit jaar op de fiets naar mijn werk. Eric fietst terug en laat de auto achter voor mij. Ik heb de computer net opgestart als ik op mijn werk gebeld word. Het is de internist en ze vraagt of het uitkomt. Zonder erbij na te denken zeg ik ja en voordat ik het weet krijg ik, te midden van al mijn collega's, te horen dat de borstkanker is uitgezaaid..
Ik ben terug bij af en heb nu even niets aan mijn positieve geklets van een jaar geleden. Dit is dus die emotionele rollercoaster waar je gratis in mag als je kanker hebt. Want hoe gek is het dat je al twee maanden met de ergste uitslagen rekening houdt maar dat je, op het moment dat je het echt hoort, toch zo ontzettend van slag kunt zijn. Dit keer duurde het gelukkig maar kort. Ongeveer een half uur. Soms duurt het een paar uur of een hele nacht. Soms komt het 1 keer en soms komt het vaker achter elkaar. Er is geen peil op te trekken. Het gevoel dat je op zo’n moment hebt is ook gewoon niet te omschrijven. Het is de pure angst van dood gaan. Alles is zwart.
6 reacties
Ik hoop zo dat zwart toch weer grijs wordt, met witte vlekken.
Lieve groet, Anne
Nu zit je in de onzekerheid wat er nu gaat gebeuren, de kleur zwart staat ook mij heel duidelijk voor mijn ogen. Sinds ik de diagnose heb draag ik ook geen zwart meer.
Maar, Zoals Wilzo55 ook al schreef, er is tegenwoordig zoveel mogelijk ! Er is echt nog hoop op een kwalitatief goed leven met uitzaaiingen. We hebben "geluk" dat deze kankervorm heel veel voorkomt en er heel veel onderzoek wordt gedaan om het te behandelen. Met succes, ik ben ondertussen 4 jaar verder en het gaat heel goed op dit moment. Wat dat is wat zeker is, morgen blijft toch weer een verrassing.
Heel veel sterkte voor de komende tijd, hou moed !!
Lieve groet, Doortje