20. bloggen dan maar

Sorry voor de boosheid in mijn vorige blog. Ik was gefrustreerd en wist even niet meer waar ik het zoeken moest. Dit was ook het moment waarop ik dit blog 'reservetijd' online ben gaan zetten. Alles op een rijtje, duidelijkheid scheppen voor mezelf. Even echt stilstaan bij alles wat we hebben meegemaakt en dan hopelijk weer een weg vinden om verder te gaan.

Mijn verhaal over volksvijand nummer 1 in Nederland. Mijn persoonlijke verhaal vooral bedoeld voor familie en vrienden maar ook voor mensen die hetzelfde meemaken. Hopelijk hoeven onze kinderen en kleinkinderen niet meer mee te maken dat zoveel mensen sterven aan kanker. Ik ben ervan overtuigd dat er steeds meer ontwikkelingen komen om kanker te bestrijden. Dat het een chronische ziekte wordt in plaats van een dodelijke. Of nog beter, dat de ziekte letterlijk wordt uitgeroeid zoals de kanker op dit moment de mensen lijkt uit te roeien. Paybacktime! Ik heb tussen het verdriet, de angst en de wanhoop door, altijd het geloof gehouden dat de wetenschap op tijd zou zijn om mij te redden. Nu ben ik alweer jaren verder en heb heel wat positieve ontwikkelingen mee mogen maken. Maar langzaamaan komt steeds meer het besef, en de berusting(!) dat de echte oplossing voor mij te laat gaat komen..

De weg naar deze berusting was lang maar is nog lang niet afgelopen. De tijd goed gebruiken, blijven hopen op een wonder en doorgaan!