13. vijand wordt vriend

December feestmaand! Ik sta zo anders in het leven als een jaar geleden. Na 7 maanden ziek thuis, nu inmiddels weer 6 maanden aan het werk en het geeft me veel voldoening. Ik geniet, ik voel me fit, slaap nooit meer overdag, ik mozaiek weer, sta zelfs in een winkeltje, ik tel weer mee! Sinds 1 week hangt mijn pruik aan de wilgen. Ik ben verwonderd en dankbaar dat iedereen zich zo gemakkelijk lijkt aan te passen aan mijn nieuwe uiterlijk. Ik voel me naakt maar ook bevrijdt. Ook al is mijn eigen haar eigenlijk nog te kort en te dun, ik ben er heel erg blij mee! Ik kijk nu ook anders terug op mijn chemokuur. Al die tijd heb ik het gezien als iets afschuwelijks, iets agressiefs, zwart, donker.. een vijand. Een zwarte periode waar geen eind aan leek te komen. Geen uitzicht meer op de toekomst. Als je midden in die periode zit is het bijna niet voor te stellen dat er ooit weer betere tijden aan zullen breken. Dat de zon ook voor jou weer kan gaan schijnen. Nu zit ik in die toekomst, 6 maanden na de laatste chemo, en zie ik de chemo voor het eerst als iets moois, als een vriend die mij geholpen heeft. Maar ja, zoals ik In mijn vorige blog zei, achteraf is het makkelijk praten.. Toch hoop ik dat voor iedereen die op dit moment in dezelfde donkerte leeft, er snel een lichtpuntje mag verschijnen.

Na iedere donkere nacht, komt weer het licht.