Gevraagd: casemanager
Pff aan het bijkomen van het weekend met een onvrijwillig bezoek aan het ziekenhuis door mijn partner. Ik ben even klaar met de gezondheidszorg Nederland. Klaar met: mevrouw u moet elders zijn; klaar met: een ander moet het probleem bekijken dat uw man heeft.
In juli heeft mijn man de cystoscopie gehad voor de volgende serie spoelingen. Tot vreugde was de uitslag goed. De blaas zag er rustig uit en voor zover met het blote oog zichtbaar geen spoor van terugkerende poliepen. Dus werd er groen licht gegeven voor de volgende serie spoelingen.(13, 14 en 15) Deze serie spoelingen zullen we lang heugen. De eerste spoeling liep zoals we verwachtte goed, geen bijzonderheden. Manlief was goed voorbereid. De hoeveelheden maatregelen om de darmen te ontlasten hadden we verhoogd. Kiwi's en lijnzaad werden aan het eten toegevoegd en alles verliep naar wens.
De tweede spoeling heugen we ons omdat geen BCG klaar was gezet voor de spoeling maar een chemokuur. Toch fijn dat er goed wordt gecontroleerd. Toch bleef er een klein stemmetje in mij: waarom ben jij de derde spoeling zo ziek geweest. Maar goed de naweeën waren wat zwaarder van deze spoeling. Toen de vrijdag daarop de derde spoeling: Mijn man had gevoel dat hij werd afgevoerd baar het slagveld. De herinnering aan de laatste derde spoeling stond in zijn geheugen gegrift. En je kunt er dus gif opnemen dat er dan iets gebeurt. De verpleegkundige was dit keer vanwege de vakanties alleen. Ze bracht de spoeling met de katheter erin. Echter bij het uithalen van de katheter kwam de spoeling er net zo hard er weeruit. De verpleegkundige was verbijsterd, want de vloeistof kwam dus deels op haar schort en droop op de grond. Mijnheer, wat doet u nou. Mijn man was helemaal ontgoocheld. Geen flauw idee hoeveel van de spoeling in de blaas was achtergebleven. Met allerlei maatregelen maar naar huis gestuurd. Thuis heb ik de automatten en zijn schoenen maar extra gereinigd met bleekwater. door alle consternatie had hij per ongeluk over de natte vloer van de behandelkamer gelopen.
We kunnen achteraf alleen maar gissen wat er nu precies gebeurt is.
Thuisgekomen was het een aaneenschakeling van blaaskrampen in een hevigheid als we nog niet hadden meegemaakt. Hij heeft uren op het toilet gezeten. De badkamer hebben we makkelijk gemaakt en er liggen boeken in de buurt zodat hij kan lezen. Het had weinig zin om op te staan van het toilet, de voortdurende aandrang tot plassen was te groot. Stille hoop dat een en ander na twee dagen zou afnemen bleek al snel een illusie. De hele week is mijn man goed ziek geweest van deze spoeling.
Maar nu bleek dat zijn darmen het helemaal opgaven. Sedert de spoeling lukte het niet om de ontlasting kwijt te raken. De dagen regen aan een zonder dat er maar iets van ontlasting uit het lichaam kwam. Op advies van de huisarts werd een scala van iddelen ingezet zonder enig resultaat.
Afgelopen vrijdag was de maat vol voor mij. Ik vind alle doktersassistente echt aardige mensen maar gaan te veel op de stoel van de arts zitten. Ik moest. het nog maar aankijken. Afdeling urologie verwees mij naar de huisarts. Vrijdag 15.30 heb ik mij hakken in het zand gezet en geeist dat er ingegrepen zou worden.Na een dreigement dat ik een klacht zou indienen bij het ziekenhuis kwam de boel in beweging. Uiteindelijk kwam de dienstdoende huisarts langs (ja het weekend begint hier al op vrijdagochtend!) Die kwam tot de conclusie dat de eerste lijnzorg alles had gedaan wat mogelijk was en dat het nu de beurt was van het ziekenhuis. Hij heeft mijn man op laten nemen met het verzoek dusdanig naar dit probleem te kijken dat bij de volgende spoelingen dit niet weer gebeurt. Al met al arriveerden wij om 18.45 in het ziekenhuis.
Ook daar hebben ze een scala aan middelen ingezet en had de internist op zaterdagochtend ook iets van: wat moeten we nu nog doen. Klysma nummer zoveel heeft eindelijk het proces van ontlasten ingezet.
Bij het gesprek met de internist kwam aan de orde dat we de inname van ijzertabletten al voor de spoelperiode hebben stopgezet. Zij gaf aan wel de oorzaak te willen weten van het ijzergebrek en adviseerde een darmonderzoek. Ze wilde toch afchecken of daar geen oorzaak van het lage hb gehalte te vinden zou zijn. Zaterdag en zondag zijn de nodige klysma's gegeven Zondag werd mijn man ontslagen. Hij hoeft niet meer terug te komen. Een vervolgconsul moet maar door de uroloog worden aangevraagd. Het verzoek van de huisarts om te onderzoeken hoe we dit kunnen voorkomen de volgende keer is niet beantwoord. GRRRRRR.
De kinderen die even uit Amsterdam bij hun vader op bezoek kwamen zeiden: mam je moet een casemanager hebben. Het is toch te gek voor woorden dat jij steeds hemel en aarde moet bewegen om dingen gedaan te krijgen. Jij hebt Iemand nodig die gewoon het overzicht heeft en de juiste mensen op de juiste tijd weet aan te spreken. Tja dat zou mij wel wat lijken.
In juli heeft mijn man de cystoscopie gehad voor de volgende serie spoelingen. Tot vreugde was de uitslag goed. De blaas zag er rustig uit en voor zover met het blote oog zichtbaar geen spoor van terugkerende poliepen. Dus werd er groen licht gegeven voor de volgende serie spoelingen.(13, 14 en 15) Deze serie spoelingen zullen we lang heugen. De eerste spoeling liep zoals we verwachtte goed, geen bijzonderheden. Manlief was goed voorbereid. De hoeveelheden maatregelen om de darmen te ontlasten hadden we verhoogd. Kiwi's en lijnzaad werden aan het eten toegevoegd en alles verliep naar wens.
De tweede spoeling heugen we ons omdat geen BCG klaar was gezet voor de spoeling maar een chemokuur. Toch fijn dat er goed wordt gecontroleerd. Toch bleef er een klein stemmetje in mij: waarom ben jij de derde spoeling zo ziek geweest. Maar goed de naweeën waren wat zwaarder van deze spoeling. Toen de vrijdag daarop de derde spoeling: Mijn man had gevoel dat hij werd afgevoerd baar het slagveld. De herinnering aan de laatste derde spoeling stond in zijn geheugen gegrift. En je kunt er dus gif opnemen dat er dan iets gebeurt. De verpleegkundige was dit keer vanwege de vakanties alleen. Ze bracht de spoeling met de katheter erin. Echter bij het uithalen van de katheter kwam de spoeling er net zo hard er weeruit. De verpleegkundige was verbijsterd, want de vloeistof kwam dus deels op haar schort en droop op de grond. Mijnheer, wat doet u nou. Mijn man was helemaal ontgoocheld. Geen flauw idee hoeveel van de spoeling in de blaas was achtergebleven. Met allerlei maatregelen maar naar huis gestuurd. Thuis heb ik de automatten en zijn schoenen maar extra gereinigd met bleekwater. door alle consternatie had hij per ongeluk over de natte vloer van de behandelkamer gelopen.
We kunnen achteraf alleen maar gissen wat er nu precies gebeurt is.
Thuisgekomen was het een aaneenschakeling van blaaskrampen in een hevigheid als we nog niet hadden meegemaakt. Hij heeft uren op het toilet gezeten. De badkamer hebben we makkelijk gemaakt en er liggen boeken in de buurt zodat hij kan lezen. Het had weinig zin om op te staan van het toilet, de voortdurende aandrang tot plassen was te groot. Stille hoop dat een en ander na twee dagen zou afnemen bleek al snel een illusie. De hele week is mijn man goed ziek geweest van deze spoeling.
Maar nu bleek dat zijn darmen het helemaal opgaven. Sedert de spoeling lukte het niet om de ontlasting kwijt te raken. De dagen regen aan een zonder dat er maar iets van ontlasting uit het lichaam kwam. Op advies van de huisarts werd een scala van iddelen ingezet zonder enig resultaat.
Afgelopen vrijdag was de maat vol voor mij. Ik vind alle doktersassistente echt aardige mensen maar gaan te veel op de stoel van de arts zitten. Ik moest. het nog maar aankijken. Afdeling urologie verwees mij naar de huisarts. Vrijdag 15.30 heb ik mij hakken in het zand gezet en geeist dat er ingegrepen zou worden.Na een dreigement dat ik een klacht zou indienen bij het ziekenhuis kwam de boel in beweging. Uiteindelijk kwam de dienstdoende huisarts langs (ja het weekend begint hier al op vrijdagochtend!) Die kwam tot de conclusie dat de eerste lijnzorg alles had gedaan wat mogelijk was en dat het nu de beurt was van het ziekenhuis. Hij heeft mijn man op laten nemen met het verzoek dusdanig naar dit probleem te kijken dat bij de volgende spoelingen dit niet weer gebeurt. Al met al arriveerden wij om 18.45 in het ziekenhuis.
Ook daar hebben ze een scala aan middelen ingezet en had de internist op zaterdagochtend ook iets van: wat moeten we nu nog doen. Klysma nummer zoveel heeft eindelijk het proces van ontlasten ingezet.
Bij het gesprek met de internist kwam aan de orde dat we de inname van ijzertabletten al voor de spoelperiode hebben stopgezet. Zij gaf aan wel de oorzaak te willen weten van het ijzergebrek en adviseerde een darmonderzoek. Ze wilde toch afchecken of daar geen oorzaak van het lage hb gehalte te vinden zou zijn. Zaterdag en zondag zijn de nodige klysma's gegeven Zondag werd mijn man ontslagen. Hij hoeft niet meer terug te komen. Een vervolgconsul moet maar door de uroloog worden aangevraagd. Het verzoek van de huisarts om te onderzoeken hoe we dit kunnen voorkomen de volgende keer is niet beantwoord. GRRRRRR.
De kinderen die even uit Amsterdam bij hun vader op bezoek kwamen zeiden: mam je moet een casemanager hebben. Het is toch te gek voor woorden dat jij steeds hemel en aarde moet bewegen om dingen gedaan te krijgen. Jij hebt Iemand nodig die gewoon het overzicht heeft en de juiste mensen op de juiste tijd weet aan te spreken. Tja dat zou mij wel wat lijken.