Papa leeft niet meer

In september 2022 gaat het steeds slechter met papa. Eigenlijk ligt hij alleen nog maar op bed en slaapt hij veel. Eten doet hij amper en de kilo's vliegen eraf. Jij logeert al een tijdje bij tante M en oma J logeert deze tijd bij mij. Elke dag kom je even langs en het afscheid nemen van jou doet zowel papa als mij enorm veel pijn en verdriet. Je voelt zo goed aan dat het thuis niet goed gaat, ook al ben je nog maar 10 maanden. Thuis ben je een stil en rustig meisje, waar je bij je tante een heel vrolijk en lachend kind bent. Ook dat doet pijn. Dat je thuis niet het lachebekje kan zijn die je bent. 

Omdat papa en ik ons allebei beseffen dat dit niet veel langer zo door kan gaan, hebben we besloten dat papa naar een hospice gaat. Hier zijn mensen die continu voor papa kunnen zorgen en hem kunnen helpen met zijn medicatie en eten. Omdat het hospice nog niet direct plek heeft, komt er de komende nachten een nachtzuster. Papa gaat dan woensdag 28 september naar het hospice.

De nachtzuster is er maandagavond 26 september voor het eerst. Ergens gek. Een vreemde op de bank, die daar zit in het halfdonker en de hele nacht wakker gaat blijven. Laat op de avond gaan oma en ik naar bed. We worden al snel gewekt door de nachtzuster omdat papa heel veel pijn heeft. Om half één komt de huisarts langs. Het is nu dus al 27 september. Hij geeft papa een slaapmiddel, maar papa blijft gewoon door praten en valt niet in slaap. Voordat de huisarts vertrekt krijgt papa nog een slaapmiddel. Papa wordt hier wel wat rustiger van, maar heeft nog steeds pijn en is ook nog aanspreekbaar.

Om drie uur in de nacht geeft de nachtzuster nogmaals het slaapmiddel. Papa valt hiervan eindelijk in slaap. Na een tijdje schrikt hij wakker en wil hij zijn bed uit. Uiteindelijk is hij op zijn linkerzij gaan liggen, wat hem al een paar dagen niet lukte vanwege de pijn. Dat is het moment dat de nachtzuster mij wakker heeft gemaakt. 

Ik heb papa nog kunnen zeggen dat ik zielsveel van hem houd en dat ik jou alles over hem zal vertellen. Ik zag dat dat hem geruststelde. Om 04.08 uur is papa overleden. 

Normaal slaap jij altijd de hele nacht door. Je hebt nooit slaapproblemen gehad. Maar deze nacht, de nacht dat papa overleed, heb jij wakker gelegen. Volgens tante M werd jij om half 4 wakker en was je ontroostbaar. Uiteindelijk om kwart over 4 viel je ineens weer rustig in slaap. Papa heeft gewoon een heel speciaal lijntje naar jou uitgegooid die nacht. 

Ik leef de rest van de dinsdag op een paar uurtjes slaap. Ik voel van alles door elkaar. Pijn, eenzaamheid, verdriet, maar ook opluchting. Opluchting dat het thuis is gebeurd, niet in het hospice. Opluchting dat er een nachtzuster was. Opluchting dat papa geen pijn meer heeft en niet meer hoeft te strijden tegen deze rotziekte. Maar bovenal mis ik mijn maatje, jouw papa. En dat zal ik altijd blijven doen, maar vandaag net iets meer dan anders.