Een prachtige dag

De dag is bijna voorbij. Eigenlijk is die voorbij gevlogen. Vanmorgen hebben we een poging gedaan om naar de kinderboerderij te gaan met oma J. Helaas ging die pas om 14 uur open. Wie verzint dat nou? Een kinderboerderij die in het weekend pas om 14 uur opengaat? 

Dus maar naar het kabouterbos ernaast. Twee jaar geleden zijn we er ook op papa's dag geweest. Na alle kabouters bekeken te hebben hebben we een lekkere pannenkoek gegeten bij het pannenkoekenrestaurant. 

Daarna doorgegaan naar de begraafplaats. Je rent naar papa's graf, springt ervoor en roept heel hard "boe!". Papa heeft zich vast dood geschrokken. Je bent verdrietig omdat de lampjes uit zijn. Dus in de avond, na de straatbarbecue, gaan we weer terug. Je neemt je eigen prinsessentoverstaf mee, want die geeft ook licht. Flikkerend discolicht.  Ze zullen weten dat wij er zijn. 

We komen nog wat vrienden van papa tegen. Zelf spreek ik ze niet meer. Jammer voor mezelf, maar zo loopt het soms nou eenmaal. Maar voor jou kan ik me er wel eens boos over maken. Hoe kunnen papa's vrienden nou niet omkijken naar zijn eigen dochter? 

Maar goed.. al met al een dag met tegenstrijdigheden. Lijkt wel een thema hier vandaag binnen de blogs. We hebben vandaag stilgestaan bij het leven en het leven gevierd. We hebben blijdschap en verdriet gevoeld. Het druk gehad, maar ook onze rust genomen. Wat letterlijk begon als een grijze dag, werd een zonnige dag. Kortom, het was een prachtige papadag.