Onmenselijk

Na het goede nieuws op oudjaarsdag 2021 begint ons nieuwe jaar goed. Papa krijgt in de januari en februari nog drie kuren en eind februari is alweer de volgende scan. Ook deze scan heeft een goede uitslag: de tumor in de maag is vrijwel niet meer te zien. De lymfeklieren zijn stabiel gebleven of iets verkleind. In de botten schijnt het niet te meten te zijn, maar ze zien wel dat het reageert op de chemotherapie. Het plan is nu drie maanden rust. Wel wordt er maandelijks gebeld om te checken hoe het gaat. 

Helaas is die rust maar van korte duur, welgeteld 10 dagen. Op 17 maart 2022 komt papa thuis van een nachtje weg met collega's. We zouden die dag gaan winkelen. Ik ben alle spullen bij elkaar aan het pakken en papa zit op de bank. Ik word boos op papa, omdat hij niet mee helpt. Papa zegt dan dat hij zich totaal niet lekker voelt en hij gaat naar de wc. Op een gegeven moment hoor ik papa roepen dat het niet goed gaat. Hij is bloed aan het braken en helemaal wit weggetrokken. Ik zal nooit vergeten hoe papa daar als een klein hoopje op de grond tegen de muur zat. Hij was even daarvoor nog wel alert om oom A te appen. Oom A kwam er meteen aan. Ondertussen had ik de dokter gebeld en ook die kwam naar ons toe. De dokter heeft een ambulance geregeld en ik ging met oom A mee naar het LUMC. 

In het ziekenhuis wordt er direct een bloedonderzoek gedaan. Papa zijn bloedwaarden zijn met een punt gezakt, wat ongeveer gelijk staat aan een halve liter bloed. De oorzaak is nog onbekend. Met een gastroscopie willen ze de oorzaak achterhalen. Papa kijkt hier direct tegenop, omdat hij de vorige keer er zoveel last van had. De gastroscopie is helaas morgen pas. Tot die tijd mag hij vrijwel niks eten, alleen kleine slokjes drinken of bouillon. De artsen zijn bang dat het eten een eventuele wond in de slokdarm openhaalt. 

Op vrijdag 18 maart krijgt papa om half 3 de gastroscopie. Hij heeft dan al zo'n 32 uur niet gegeten, echt onmenselijk eigenlijk. Die helemaal ziekte is natuurlijk onmenselijk. De bloeding blijkt uit de maagtumor te komen. Op het moment van kijken was de bloeding gestopt, maar zodra er iets langs schraapte ging het weer open. Er wordt besloten dat papa bestralingen zal krijgen. 
Eerst 5 keer, in de hoop dat de wond dicht zal schroeien. De eerste keer is op vrijdag 25 maart 2022. Papa krijgt eerst een uitleg en voor hij het weet is de bestraling alweer voorbij. 

Gelukkig hebben we daarna wèl echt rust. Papa wil je graag meenemen naar zijn favoriete camping in Italië: Marina di Venezia. Je oma, ooms, tantes en je drie neefjes gaan mee. Elke dag zwemmen en ijsjes eten. Even geen ziekenhuizen, behandelingen en gesprekken, maar genieten met de familie en van elkaar. 

Op de volgende scan, eind mei 2022, zijn geen nieuwe plekken te zien. Wel is de maagwand opgezwollen, maar dat kan nog een effect zijn van de bestralingen. De rust kan nog even doorgaan, met eind augustus weer een scan. 

Echter blijft eind juni het eten weer hangen. Uit de scan die daarop volgt blijkt dat de tumor weer aan het bloeden is. Zijn bloedwaarden zijn gelukkig nog goed. Chemotherapie wordt vanwege de bloeding afgeraden. Er volgen wederom 5 bestralingen. Achteraf blijken dit de laatste behandelingen te zijn die papa krijgt.