Onkruid vergaat niet

Vandaag is het dinsdag 31 augustus 2021. Afgelopen donderdag was de scan in het Groene Hart ziekenhuis, vandaag is de uitslag. Op de scan kunnen ze zien of er uitzaaiingen zijn. Ik weet nog zo weinig van deze tijd en moet graven naar herinneringen. Op een gegeven moment moet je zo vaak naar het ziekenhuis dat je de momenten ook niet meer uit elkaar kan halen. Was het nou deze afspraak dat je oom mee was? Was het hier nog dat papa zo optimistisch naar binnen liep? Ik weet het oprecht niet meer zeker, maar volgens mij wel. 

Volgens mij was dit de afspraak dat we tegenover drie dokters zitten, elk met hun eigen specialisatie. Je oom heeft een aantekeningenboekje mee. Ik voel me onvoorbereid omdat ik daar niet aan heb gedacht. Papa loopt de spreekkamer binnen, wrijft in zijn handen en zegt klaar te zijn voor het goede nieuws wat ze te vertellen hebben, want 'onkruid vergaat niet'. De dokters vallen meteen stil en trekken wit weg. Hebben deze mensen geen humor? 

Het blijkt geen slokdarmkanker te zijn, maar maagkanker. De sluipmoordenaar onder de kankers, omdat je dat zo laat door hebt. Doordat de tumor voor zijn slokdarm is gaan groeien, is er een soort afdakje ontstaan aan het einde van de slokdarm. Hier blijft zijn eten op liggen/vast zitten. Het is al uitgezaaid. Er zijn plekjes in zijn botten gevonden en een vermoeden dat het in zijn lymfeklieren zit. Een punctie zal dat uitwijzen. Het is in elk geval meteen duidelijk dat papa dit niet zal overwinnen, maar hij gaat alles op alles zetten om zijn leven nog zo lang mogelijk te rekken. Om nog zoveel mogelijk tijd met jou door te brengen. 

We worden doorverwezen naar het Leids Universitair Medisch Centrum. Daar kunnen we donderdag 2 september 2021 terecht. Hier beseffen we meteen hoe kwetsbaar het leven is als vermeld wordt dat mensen die het niet laten behandelen gemiddeld nog maar één jaar leven. Er wordt al gesproken over chemokuren. De oncoloog verzekert ons in elk geval dat papa jou nog in zijn armen zal kunnen houden. 

Deze week zoek ik veel statistieken op. Papa wil er niks van weten, maar cijfers zijn duidelijk. Ze bieden me op dit moment houvast, het is ook het enige wat ik kan doen. 

Het blijkt voornamelijk een oude mannen kanker. Maar 1% van mensen met maagkanker hebben papa's leeftijd, 32 jaar. Vijf jaar na de diagnose is vrijwel iedereen overleden. Ik zie nu dat de cijfers iets anders uitvallen dan toentertijd. 

Op woensdag 8 september 2021 krijgt papa zijn punctie en op donderdag 16 september krijgen we daar de uitslag van: het zit inderdaad in zijn lymfeklieren. Het valt echt niet meer te genezen. Hier bieden ze alleen chemotherapie aan. Het liefst wil papa zijn tumor operatief uit zijn maag laten verwijderen, maar daar beginnen ze hier niet aan. Omdat ze soms in het buitenland meer kunnen/mogen of andere behandelingen aanbieden besluiten we een second opinion in België aan te vragen.