Naar school

Vandaag ga je peuterspelen op de basisschool waar je, als je 4 jaar bent, naartoe gaat. Een soort wenmoment voor alle peuters, maar nog niet in je eigen klas. Een nieuwe mijlpaal in je kleine leventje: naar de basisschool! Wel weer een moment waar we papa extra hard missen. 

Jou aan de hand naar school brengen was het eerste doel wat papa zichzelf stelde toen we de diagnose kregen. Na elk slechte uitslag, werd dat doel iets naar beneden bij gesteld. Het laatste doel wat papa zichzelf stelde was jouw eerste verjaardag halen. Ook dat doel is niet behaald. 

Papa was, volgens mij, niet bang voor de dood. Wat hem wel enorm veel pijn deed was dat hij jou niet zou zien opgroeien. Zoals papa het letterlijk zei: "ik vind het vreselijk dat ik een vader van de foto wordt. Dat ik er niet zelf bij kan zijn."  

Nu ben ik het alleen, die jou aan de hand naar school brengt. Je zegt dat knuffelpapa mee moet, omdat hij ook de school wil zien en er dan toch even bij is. Met een veel te grote tas stap je met zelfvertrouwen de school binnen. Vol enthousiasme ontdek je het lokaal, het speelgoed en je eigen stoel met je naam erop. Als ik wegga krijgen zowel ik, als knuffelpapa, een hele dikke knuffel. Glunderend zwaai je nog even en gaat dan fijn spelen. Veel plezier en tot straks, mijn kleine grote meid.