Mijn brief aan jou

Hee mop,

Je kleine meid wordt bijna 4 jaar. Het moment dat ze écht naar school gaat komt dichterbij. Ze is vandaag al een ochtendje wennen in de kikkerklas. Nu bij haar eigen juf, in haar eigen klas. Met kinderen waar ze de komende jaren veel tijd mee zal doorbrengen. Ze heeft er zo onwijs veel zin in! Ze wilde eigenlijk al zelfstandig naar binnen, net als de andere kinderen, maar toch ben ik nog even mee gelopen. Ik zag dat ze dat stiekem best fijn vond. 

Het maakt me wel verdrietig. Wetende dat dit het doel is wat jij jezelf had gesteld. Je wilde onze dochter haar eerste schooldag naar school brengen. Nu doe ik dat alleen. En het breekt mijn hart elke keer opnieuw als ik daaraan denk. 

Ook onze dochter is de laatste dagen verdrietig. Ik kan niet goed peilen waar dat door komt. Maar ik weet dat ze mijn emoties altijd aanvoelt en zij merkt ook dat dit weer een grote stap in haar kleine leventje is. Volgende week gaat ze afscheid nemen op de opvang. Een plek die er altijd voor ons is geweest, met betrokken juffen en ouders. Een opvang die we nog samen hebben uitgezocht. Toen we nog niet wisten dat je ziek was. Toen het geluk nog aan onze kant leek te staan. Toen we gewoonweg nog samen waren. Toen er nog een wij was.

Want nu is er alleen een ik. Ik maak de schoolkeuze. Ik vul het formulier in over onze dochter, waarop ik moet schrijven over haar ontwikkeling en thuissituatie. Ik zorg dat haar schooltas is gepakt, met een fruithapje en drinken. Ik troost onze dochter omdat er geen banaan is om mee te nemen. Ik zorg dat ze aangekleed is. Ik zorg dat ze gegeten en gedronken heeft. Dat ze tanden heeft gepoetst.  En straks haal ik haar weer uit school en vraag ik hoe haar dag is geweest. En ik zou zo graag willen dat het nog gewoon een WIJ was. 

Ik hoop dat je haar alsnog ziet. Dat je, zoals je zelf zei, vanaf daarboven haar altijd beschermt. En ik hoop dat je trots bent op je kleine meid, die nu al zo groot aan het worden is. Ik hoop dat je trots bent op ons, hoe wij ons staande houden en jou altijd met ons meenemen. 

Mop, weet dat Milou en ik van je houden. Voor altijd. En eeuwig. En nog heel veel langer.