I can buy myself flowers
Ik heb gisteren voor het eerst bloemen voor mezelf gekocht. Ik ben zo iemand die totaal geen groene vingers heeft. Bloemen en planten overleven het amper (lees: zo goed als niet). Maar ik had even een 'I don't need a man' opwelling, oftewel een 'kijk eens hoe zelfstandig ik ben'. Ik weet dat ik het allemaal wel alleen kan. Ik geniet zeer zeker van de rust in de avonden en het trekken van mijn eigen plan. Ik heb alleen mijn dochter en mezelf om rekening mee te houden en dat is wel genoeg.
Maar ondertussen voel ik me af en toe enorm eenzaam. Vooral met de donkere dagen nu en de feestdagen in het vooruitzicht. Ik zie nog niet helemaal voor me hoe ik bijvoorbeeld pakjesavond alleen met mijn dochter vier. Natuurlijk kan ik meer mensen uitnodigen, maar dat is anders. Dat zie ik als een tijdelijke fix. Daarna is het huis alsnog leeg en stil, dan slaat de eenzaamheid en het gemis nog heviger toe. Ik heb me de afgelopen jaren best laten leiden door die eenzaamheid. Gelukkig ben ik me daar nu bewust van.
Ik weet namelijk dat ik dit kan. Ik weet dat ik mijn dochter (en mezelf) mooie herinneringen zal geven door samen de feestdagen te vieren. Ik zie het nu alleen nog niet helemaal voor me. Als het moment daar is zal ik er echt wel van genieten, maar het gemis en de eenzaamheid blijft op de achtergrond aanwezig.
3 reacties
Lieve Ditta,
Misschien kan je overwegen toch mensen uit te nodigen met Sinterklaas. Vooral als het mensen zijn die openstaan voor jouw emoties. Die zullen er zeker zijn. Natuurlijk slaat het gemis hard toe als iedereen weer weg is, maar dan heb je hopelijk wel een fijne avond gehad.
Liefs en sterkte, Monique
Ah lief dat je even een berichtje stuurt. Het ding is dat ik ergens ook wil dat ik het alleen kan. Het scheelt dat ik het met mijn familie altijd eind november vier als we een weekendje weg zijn. Dus dan nog op 5 december het samen thuis hoeft het ook niet zo groots.
dat snap ik heel goed Ditta, dat je zegt dat je je hebt laten leiden door eenzaamheid. ik mis mijn partner en wil dat gevoel dan niet opvullen met gezelschap van iemand anders. dus dan blijf ik liever alleen. helemaal als het tijd doorbrengen is met mensen die maar doen alsof er niets aan de hand is. "ik dacht, ik zeg zijn naam maar niet want ik wil je er niet aan herinneren"....alsof we ook maar een moment zijn vergeten dat onze partner er niet meer is!!!! Een vriendin die haar partner ook verloor vertelde dat ze thuiskomen in een leeg huis zo vreselijk vond, dat ze liever maar helemaal niet wegging.