Ellendige borrel

Het is vandaag 5 oktober. Een datum met heel veel herinneringen. Op deze dag in 2022, is papa begraven. Als je even rekent tussen datum overlijden en de dag van de begrafenis zit er best lang tussen. Acht dagen maar liefst. Door omstandigheden konden we niet anders. Elke dag ben ik naar papa geweest. Hij lag bij ons in het dorp opgebaard. Ik heb jou ook een paar keer meegenomen. Oma J heeft daar een keer foto's van gemaakt. Niks zo verdrietig als die foto's. Op één daarvan steek je je handen uit naar papa, want je wil naar hem toe. Die foto leeft in mijn hoofd en kan ik met mijn ogen dicht voor me zien. 

De begrafenis van papa was heel mooi. Drukbezocht ook. We hebben het hele dorp qua verkeer platgelegd en na afloop geborreld op het leven. Geborreld op de plek waar papa en mama ons trouwfeest hebben gevierd. Een locatie met heel veel herinneringen dus. Omdat je nog zo ontzettend jong was, zat jij deze dag op de opvang. Om je toch een beeld te geven van de begrafenis zijn er foto's gemaakt. Deze hebben we al eens bekeken. Daarna was je boos omdat je er ook bij wilde zijn toen papa in het gat ging. Zoals je het zelf verwoordde. 

Die fotograaf heb ik trouwens precies een jaar later weer gezien. Want op 5 oktober 2023 had ik weer een begrafenis. Dit maal van een klein kindje van vrienden. Deze vrienden waren ook op de begrafenis van papa. En papa's twee beste vrienden ook. Dus we waren met een clubje van vijf die al voor het tweede jaar op rij op 5 oktober een begrafenis hadden. 

Op 5 oktober 2024 hadden we weer een begrafenis. Dit keer gelukkig geen persoon, maar van ons verdriet. Dat hebben we verzopen tijdens De Ellendige Borrel. Veel eten laten bezorgen, drankje erbij, herinneringen ophalen. En niet weer een echte begrafenis. 

En dat is voor dit jaar weer het plan. Het Ellendige Diner. We gaan gewoon weer veel te veel eten bestellen. Bunkeren als een gek. En blij zijn dat deze periode dan weer even voorbij is.