A prayer for the woman holding more than her share

Vandaag heb ik zo goed als geen plannen. Dus mijn lijf denkt mooi, dan kan je nu even werken aan jezelf. Ik voel me extreem uitgeput en verdrietig. Tot ik online een gebed las: A prayer for the woman holding more than her share

Ik ben zelf gelovig opgevoed. We gingen vroeger regelmatig naar de kerk, bidden en dankten bij het avondeten en lazen uit de Bijbel. Ik zat op een Christelijke school en leerde te leven volgens de normen en waarden uit de Bijbel.

Ik weet nog dat ik als tiener mijn vraagtekens zette bij het geloof. Ik had er wel een beetje interesse in, maar de kerk voelde niet als mijn plek. Ik had toen en heb nog steeds veel bewondering en respect voor mensen die zo vol overtuiging geloven, zich laten leiden door hun God. Ergens was ik misschien ook wel jaloers daarop, want ik wilde dat ook voelen en ervaren. 

Nu besef ik me steeds meer dat geloven ook op andere manieren kan. Ik geloof inmiddels met volle overtuiging dat er meer is tussen hemel en aarde. Na het overlijden van papa zijn er soms dingen gebeurd die ik niet kan verklaren. Misschien is 'God' dan wel een soort verzamelnaam van die ervaringen. Een oorzaak van die onverklaarbare dingen. Een onzichtbare kracht.

Anderen zullen deze ervaringen misschien bestempelen als toevalligheden. Maar ik voel me erdoor gesteund. Het voelt dan alsof papa nog bij ons is, ook al zien we hem niet. Dus het maakt me niet uit of anderen er in geloven. En dat is denk ik de kracht van je geloof. Wat je ook gelooft, of het nou wel of niet waar is, zolang je er maar troost uithaalt en het je sterker maakt.

P.S. tijdens het schrijven van deze blog komt ineens het nummer "who do you believe to when you don't believe in God" voorbij van Sam Tompkins op mijn Spotify. Voor mij weer een ervaring dat er inderdaad meer is tussen hemel en aarde.