Jong geleerd is oud gedaan

Onlangs publiceerde het IKNL (Integraal Kankercentrum Nederland) cijfers, waaruit bleek dat de overlevingskans bij kanker sterk gestegen is. Als maat voor die overlevingskans hanteert het IKNL de kans dat iemand vijf jaar na de diagnose nog in leven is. Inmiddels behoor ik ook tot die categorie “overlevers”. Maar dat voelt heel vreemd, want tegelijkertijd zit ik in de “palliatieve fase”, wat betekent dat mijn kanker niet meer te genezen is.

Nu heb ik in mijn leven veel vaker het gevoel gehad dat ik bezig was met ‘overleven’ in plaats van ‘leven’.  Dat begon al als kind. Van mijn moeder kreeg ik het motto mee: “ niet zeuren, maar  flink zijn”.  Een stelregel die ze zelf waarschijnlijk heel hard nodig heeft gehad, omdat ze (denk ik) geleden heeft aan depressieve klachten, waardoor ze mij niet die warmte en liefde mee kon geven, waar ik zo naar verlangde. Ik paste me aan en overleefde, tot ik het huis uit kon. En later in mijn beroepsmatige leven, als ik weer eens vast liep in de combi van faalangst, perfectionisme en doorzettingsvermogen, was ik ook bezig te overleven, totdat de burnout me even een time out gaf.

Het gekke is dat de diagnose borstkanker (die tegelijkertijd kwam met mijn derde burnout ruim 22 jaar geleden),  het begin inluidde van een leven dat uiteindelijk meer het karakter van ‘leven’ dan van ‘overleven’ kreeg. Dat duurde wel even. Ik moest een heleboel leren loslaten,  maar de laatste 10 jaar voor mijn pensionering heb ik toch met veel plezier gewerkt. Ik had een paar stappen terug gedaan op de maatschappelijke ladder en merkte tot mijn verbazing dat je ook met plezier naar je werk kon gaan. De stress was weg en ik kon van veel dingen genieten.

Een half jaar na mijn pensionering bleek mijn borstkanker toch nog uitgezaaid. En mijn ervaring met overleven komt mij nu goed van pas. Ik kijk niet te ver vooruit, geniet van wat ik nog wel heb en wel kan. En dat is gelukkig nog heel veel. Natuurlijk raakt mijn hormoonkuur een keer uitgewerkt en kunnen er nieuwe uitzaaiingen komen, maar dat zien we dan wel weer. Voor mij geldt: overleven? Jong geleerd oud gedaan!