hét telefoontje...

Na het sturen van de mail, kreeg ik op maandag nog geen reactie van Katia. Ze hebben het er altijd zo heel erg druk in de praktijk, ze leest het wel één dezer. 

Op dinsdag ga ik naar het werk. Stappend van het station naar het werk, krijg ik telefoon van een collega. Ik merk iets later tijdens het gesprek dat ik een andere telefoon binnen krijg. Katia... Ik schrik. Ik had niet verwacht dat ze me zou bellen, maar dat ze me wél gewoon via mail een afspraak zou geven voor een extra bezoekje aan de gynecoloog. Ik ben te laat om over te schakelen en luister dus naar het bericht. Er worden direct al enkele data doorgegeven: biopsie 3 dagen later, de week erop, 15 juni, bespreking van de resultaten. Voor het eerst gaan enkele alarmbellen af: 3 dagen later al een biopsie... Hoe krijgen ze dat in het ziekenhuis zomaar ingepland? Die agenda's zitten normaal toch propvol? En ook opvallend: er wordt niet gevraagd of die afspraken wel passen: 'dan heb je ze, dan moet je daar zijn'. Zou het dan toch eventueel serieus zijn?   

De rest van de week probeer ik me op mijn werk en huishouden te concentreren en niet te veel na te denken aan wat er zal komen. Toch lees ik me wat in over het verloop van zo'n biopsie: het wordt een naaldbiopsie onder mammografische begeleiding. Tof hoor: je borst laten pletten en er dan de naald in schieten... Leuk kun je de vooruitzichten om als schietkraam te dienen, niet noemen, maar wat moet, dat moet...