Overleven
Die wat mij kennen, weten dat ik vaker op een kruispunt heb gestaan.
Mijzelf afvragend over de zin en onzin van het leven en een hoger bestaan.
Over het leven heb ik veel nagedacht,
ook over mijzelf, ik zet die ideeën nooit in de wacht.
Ik geloof in een hogere macht,
en een hiernamaals waar al het goede op mij wacht.
Ik geloof in een leven hier op aarde,
waar ik mij als mens eindeloos mag door evolueren tot mijn hoogste waarde.
Ik geloof in goed en slecht,
ik geloof en toch denk ik soms, moet dit nou allemaal echt?
Ik durf mijzelf en mijn God te bevragen,
het brengt ons dichter tot elkaar, er is niets wat wij van elkaar hoeven af te vragen.
Ik ben net zoals wij allen geen onbekende aan de nodige beproevingen in het leven.
We hebben allemaal een eigen verhaal, die we individueel moeten beleven.
Ik geloof dat wanneer je open durft te staan om te ontvangen,
we allemaal een doel hebben in het leven, een reden om voor te streven, helemaal onbevangen.
Ik geloof dat het mijn missie is in dit leven,
om alles wat ik ben terug te geven.
Ik leefde zeker niet voor mijzelf, maar voor een doel,
zo goed mogelijk bij mijn eind aankomen als je begrijpt wat ik bedoel.
Maar nooit eerder heb ik ervaren om te leven voor een ander.
God gaf mij in één klap een gezin en ook kanker.
Het geeft mij een nieuw perspectief,
en die is mij nu zeer lief.
Wanneer ik nu nadenk over het leven, dan denk ik ook aan overleven, niet voor mijzelf maar voor hen,
mijn gezin, mijn liefdes, leven is het grootste offer dat ik breng voor Hem.
Xoxo H.
2 reacties
Sja lieve Hannah, ook hierin kan ik mijzelf zo herkennen dat het onwerkelijk lijkt. Een gezin, dat heb ik helaas niet.
Ik heb wel ervaren om te leven voor een ander; heb dat eigenlijk mijn hele leven gedaan. Heb altijd mij onbelangrijk gevonden; hoe bizar ook nu ik dit zo schrijf. Jouw laatste 6 regels moet ik dan ook 'verdraaien'.
De kanker die ik heb gekregen, heeft ervoor gezorgd - wat me overigens erg veel moeite heeft gekost en soms nóg kost! - dat ik moet leven in een 'eerst ik en dan de anderen' flow. Voor iemand die dat helemaal niet kende, is dat een hele opgave. Mijzelf belangrijk te vinden, vond en vind ik best raar. En dat juist kanker mij dat 'inzicht' gegeven heeft en daarmee een bepaalde vorm van rijkdom. Bizar!
Maar over het algemeen voel ik mij er goed bij, mijn man voelt zich er héél goed bij (!! werd eens tijd....!!) en de reacties van de meest dierbaren in mijn omgeving zeggen allen "groot gelijk".
Lieve groetjes Hebe
Lieve Hebe,
Wat zijn je berichtjes altijd zo lief en raak. Ik ben in nog geen jaar vrouw, bonusmoeder én patient geworden. Dat zijn best veel veranderingen in een korte tijd. Maar in perspectief is dit precies zoals het had moeten zijn. Wederom dankbaar voor de lessen en de giften van boven.
Xoxo H.