Dinsdag 14 juni 2022 -Als god in Frankrijk-

Weer een zonnige dag achter de rug in St. Maxime. Met 3 andere stellen in een schitterend huis op een berg met uitzicht op St. Tropez. De afgelopen weken was ik bang (op mijn manier) of deze reis per vliegtuig mij wel zou bevallen daar ik het toch best wel een beetje eng vond met mijn medische geschiedenis en ook nog ergens een embolie die tussen mijn hoofd en longen verstopt zit. Vroeger sliep ik de hele vliegreis en dit keer zat ik wat onrustig elk ' piepje en kraakje' in mijn lichaam te analyseren. Stel je voor dat je 'out' gaat in een vol vliegtuig en ze een tussenstop moeten maken en je ergens in een Frans ziekenhuis terechtkomt.
Ik kom niet verder met de vertaling van rechts (a droide) en links (gauge)  in het Frans en vertel ze dan maar eens wat je mankeert met mijn best wel ingewikkelde kanker vorm.

Het gezelschap is fantastisch en er wordt door een ieder heel goed voor mij gezorgd. Het is zelfs nog beter dan All-inclusive en niets is te gek. Voor mijn vertrek hierheen ben ik zo eigenwijs geweest de medicatie Lenvatinib te halveren. Het leek mij zo zonde om met de volle dosering niet te kunnen genieten en dat mij niks zou smaken  en zo zonde dat dit mijn (laatste) heerlijke weekje zou verpesten. Nou....die halvering werkt prima en het meeste smaakt mij weer als vanouds (behalve de wijn) maar ach dat heb ik er voor over. Zelfs de energie over de hele dag is stukken beter. Van deze keuze ga ik geen spijt krijgen. Misschien eind van de maand als ik bij de volgende controle in het UMC dit moet gaan opbiechten. Maar wie dan leeft, wie dan .....ik heb het er voor over.

Al maanden geleden keek ik uit naar deze reis en telkens was deze een soort houvast voor mij en verheugde wij ons hier enorm op. Wie had dat 6 maanden kunnen kunnen bedenken? Nu is deze reis de laatste in de planning voor dit jaar en moeten wij toch maar in de nabije toekomst weer wat boeken want blijkbaar helpt dat levens verlengend. Althans dat houd ik mij voor en een beetje bijgeloof in deze mag best.

Verbijsterend (vind ik zelf) dat mijn energie zo goed is en ik de dagen prima door kom. Wel met mijn tukje zo rond 2 uur in de middag en de paracetamol 4 x per dag (en bloed verdunners) of zou dat komen door de het leven hier in Frankrijk? Moet ik voor een langer leven dan maar hier blijven? Toch ook weer de blog van wijlen Jan Rot gelezen. Zijn vrouw Daan heeft het mooi overgenomen en weer zitten er passages in die ik zo goed herken. 

Ik duik maar even het zwembad in.....