Ook dit gaat voorbij

Mis

Het afgelopen half jaar is er veel gebeurd. Waarschijnlijk was het al langer goed mis. De afgelopen drie jaar voelde ik mijn gezondheid duidelijk achteruitgaan. . Vreemde vage klachten zoals dubbelzien, steeds slechter lopen, vaak moe en ziek... De ene specialist na de andere heb ik bezocht. Tot…

De behoefte om maar meteen met een vette disclaimer te beginnen kan ik niet onderdrukken. Dus bij deze:

Moet dat nou?

Ik merk dat ik het -weer eens- moeilijk vind om een verhaal over mijn klachten te delen. Stemmetjes in mijn hoofd zeggen ‘dit is toch niet leuk voor mensen om te lezen?’, ‘ga je…

We zitten alweer een paar weken in lockdown. Dat verandert in praktische zin erg weinig aan mijn dagelijks leven. Ik wandel nog steeds in het bos en breng nog steeds veel tijd thuis en in de tuin door. De dingen die ik wel mis zijn: gezellig in een lunchtentje eten of koffie drinken, en muziek maken…

“Sometimes the road was rocky along the way, boys

But I was never travellin' alone

We'll meet again on some bright highway

Songs to sing and tales to tell

But I am just a pilgrim on this road, boys

Until I see you, fare thee well”

(Uit: Pilgrim, Steve Earle)

Flarden van een zonnige dag met…

‘We leven in een cultuur waarin ons is aangeleerd dat doodgaan een vreselijk iets is’ –Alan Watts-

Overlevers

‘Ik wil niet doodgaan’, dat was het oergevoel en de gedachte die in mij opkwam toen ik de diagnose kanker kreeg. Wij mensen zijn overlevers, vechters. Ik kom uit een tijd waarin kanker…

Voor mijn lieve papa en grote broer

Ken je dat? Je krijgt de diagnose kanker. Er wordt je verteld welke behandelingen er uitgevoerd gaan worden. Het zal niet gemakkelijk worden, zeggen ze. Je gaat akkoord met de behandelingen, want je wil blijven leven. Je stelt je erop in, en gaat ervoor. 

Pec…

'Well I know what's right

I got just one life
In a world that keeps on pushin' me around
But I'll stand my ground'

Eigenwijs, koppig, noem het gefocust. Ik ben het altijd al geweest. Mijn vader riep vroeger een keer boos -toen ik weer eens bikkeleigenwijs was-: ‘als er iets in je kop zit, zit je…

Iemand vroeg me ooit of ik de kanker had willen missen. In eerste instantie schrok ik van deze vraag. Was hij serieus? Ik keek hem aan en zag aan zijn blik dat het geen grap was, of een poging om mij van mijn stuk te brengen. De aanleiding van zijn vraag begreep ik -na enige tijd naar adem happen-…

Het is bezoekuur in het grote, grauwe ziekenhuis. Er staat een engel naast mijn bed. En ze is vermomd als vrouw. Een hele mooie vrouw met een lachend gezicht. Ze heeft een bosje bloemen in haar hand. ‘Deze zijn voor jou, zegt ze’. ‘ Ik zal ze even voor je in een vaas zetten’. Ik ben blij verrast…

‘ I feel like I’m living in borrowed time,

…..

I thank you for letting me live on’

Ik zat op de bank, kaarsjes aan, glas wijn erbij, toen ik de fluwelen stem van Noorse jazz-zangeres Solveig Slettahjell bovenstaande tekst hoorde zingen. En dat kwam binnen. Ik had meteen mijn dagelijkse oefening…