The Scans

Morgen onder de scanner, CT abdomen en CT thorax, ik was er vrij “cool “onder maar die zwellingen in mijn hals staan me niet aan, vandaar ook de thorax scan, ze worden langzaam groter, dikker. En dan die nare vermoeidheid, het is een blok aan mijn been en deze combi staat me ook niet aan. Het hoeft natuurlijk niets te betekenen hebben maar als je kanker hebt is elke bobbel een verdachte. Enfin, ik kan er niets meer aan veranderen en mocht het niet goed zijn dan zal ik even gaan schakelen om mijn “planning” te bespoedigen, die kracht is er, dat weet ik!  Vorige week zijn we bij de notaris geweest, het is in gang gezet en besproken, die kan van de lijst. Inmiddels heb ik ook contact opgenomen met de buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand die ons getrouwd heeft vorig jaar, ze “doet” ook uitvaarten. Ik moet nog even moed verzamelen om haar te bellen naar aanleiding van het mailcontact. Eigenlijk heb ik er helemaal geen zin in, toch doe ik het! Ik wil het goed geregeld hebben in die zin dat mijn dierbaren weten wat ik wil en hoe ik het wil. Mochten ze het anders willen en anders doen, ook goed! 

Het is heel confronterend om hiermee bezig te zijn en ondertussen ook nog even te incasseren dat je kanker hebt met een heel onzekere toekomst. Iedere drie maanden onder de scanner, zo krijg je er telkens drie maanden bij. Het voelt soms een beetje alsof ik op “dead row” zit, in afwachting van de uitvoering van het vonnis wat is geveld.

Gelukkig zijn de omstandigheden stukken en stukken beter en zit ik niet achter de tralies, enigszins gevangen voelt het soms wel. Die spanning zal, naar ik hoop, slijten in de loop der tijd . . . het worden “gewone” controle’s, toch? Morgen is er een extra check, dat maakt het nu zo spannend. 

Hoeveel tijd heb je nog? Ook zo’n vraag. En niemand weet het antwoord. Ik tracht die vraag te negeren als ie in mij opkomt, het heeft geen zin te gaan speculeren, dat geeft stress en dat is niet goed voor de harmonie! 

Met het schrijven van brieven aan mijn dierbaren ben ik begonnen. Aan mijn moeder schreef ik dat ik van harte hoop dat zij als eerste, en zeker niet enige, op mij wacht in de hemel en dat het niet zo is, dat ik als eerste, en ook niet als enige, op haar wacht. Gisteren was ze bij me, ze heeft het er zo moeilijk mee, begrijpelijk! En ze is zo flink! Gelukkig krijgt ze veel medeleven en belangstelling vanuit de kerk, van medekerkers, dat is zo fijn! Dat steunt en dat heb je zo nodig! Het is voor haar zo erg! 

Maar het schrijven stokt een beetje. Anders dan voorheen “vloeit” mijn “pen” nu minder gemakkelijk, alhoewel het me nu weer prima afgaat, er zit ook zoveel in mijn hoofd, al die vragen van wat, waar, hoe en waarom? 

Ook heb ik meer tijd voor mezelf nodig en ga ik dagen dan wel delen daarvan blokken in de agenda. Door mijn vermoeidheid is één ding op een dag gewoon genoeg, ik mag ook tijd nemen om te verwerken wat er allemaal gaande is.

Zoals ik eerder meldde heb ik geen echte bucket list. Het enige wat ik echt nog, minimaal één keer, wil, is samen met Klaas, zijn ouders en de andere opa en oma, met zijn zevenen, naar de Beekse Bergen. Geen hoge eisen maar als het even kan op een dag met een zonnetje, mocht die er niet zijn, geen man overboord, we hebben Klaas in ons midden, een mooiere zon kan niet schijnen. Hij logeerde weer bij ons afgelopen weekend, alleen maar genoten!

En we gaan cruisen, nog nooit gedaan! Ik heb een cruise gezien van acht dagen vanuit Rotterdam. De Noorse fjorden en dan een oversteek naar noord Schotland en vervolgens retour Rotterdam. All-in, hoe heerlijk, nergens over nadenken alleen je hutnummer onthouden. Als we willen kunnen we mee met excursies, ook allemaal helemaal georganiseerd. 

De mini-kaartjes met mini-envelopjes zijn binnen. Dan kan ik die ook gaan schrijven voor Nick en op een later tijdstip verstoppen voor hem als ik er niet meer ben.

Mijn glitternagels zijn eraf, navelpiercing (ja heus 😉) eruit, sieraden af voor de scans, en vanaf zes uur morgenochtend nuchter. Half zes opstaan en zes uur aanrijden richting Rotterdam, Nick heeft al gecheckt of er bijzonderheden dan wel wegwerkzaamheden zijn, die zijn er vooralsnog niet.

Keep my fingers crossed!

Liefs,

Ellen

P.S. Dank, dank, dank een ieder voor de lieve reacties, ik kom er op terug maar de energie ontbreekt even.