Le Mont Saint Michel

Even heerlijk er tussen uit geweest, naar het ons geliefde Le Mont Saint Michel, een prachtig piepklein eiland voor de kust van Normandië, Unesco Werelderfgoed maar niet iedereen kent het. Het heeft een jaar of 10 terug een onuitwisbare indruk op ons gemaakt en we hebben het eilandje inmiddels een aantal keren bezocht. De abdij bovenop het eilandje is prachtig, groots, zeker voor zo’n klein eilandje en de binnentuin met de prachtige houten witte zuilen is mijn lievelingsplek. De dubbele rijen zuilen zijn omvatten een overdekte galerij dat een geheel vormt rond een open grasveldje. De zuilen zijn versierd met ornamenten die telkens verschillend zijn en vormen een geheel dat sprookjesachtig aandoet. Er is een lange houten brug gebouwd om het eiland met het vaste land te verbinden en die is zo’n dikke zevenhonderd meter lang. Door eb en vloed is het eiland anders niet altijd te bereiken. Je kan er te voet en met de pendeldienst het eiland bereiken. We hadden een hotelletje op het vaste land zo’n 2,5 kilometer van het eiland. We zijn de eerste keer met de pendeldienst heen gegaan, de lange klim naar de abdij gemaakt, pffff . . . . maar gedaan !!, en ook weer de klim naar beneden, wat me een stuk makkelijk afging, en . . . het wachten op de pendeldienst . . . ? nee hoor, gewoon teurg gelopen over de brug en nog een dikke kilometer gelopen op het vaste land naar het hotel!! ’s Middags gerust en later die middag zijn we nog een keertje gegaan, zowel heen als terug met de pendeldienst, de abdij met bijbehorende klim hebben we tijdens het tweede bezoek overgeslagen hoor, LOL, maar al met al liepen we die dinsdag meer dan 10,000 stappen, wow, wat goed ons zelf! Drie dagen er heerlijk tussen uit geweest en het ging gewoon! Hoe dan! En het weer! Het zat ook mee! Prachtig lenteweer. Mijn vader zei altijd dat je het weer krijgt wat je verdient; nu dat was deze reis zeker waar!

En, niet onbelangrijk, de torenspits, een gouden beeld van de heilige Michaël, hebben we gescoord; een kleintje hoor, past uitstekend bij de andere gouden accessoires hier in huis,

En, conditioneel gezien, was deze reis een leuke opzet naar komende week, dan begin ik met revalideren. De eerste twee weken zijn observatie om te kijken wat je allemaal wel en niet kunt, gesprekken enfin een drukke week voor de boeg maar het stemt me wederom optimistisch dat ik meer conditie heb dan ik dacht! En ja, ik weet dat ik me nog heel wat ge verbijten op de hometrainer, loopband en gesprekken, kom maar op!

We pakken ons leven weer op! We benoemen regelmatig aan elkaar dat we goed bezig zijn en toch maar weer een klus geklaard hebben samen of alleen. Zelfs mijn auto is gewassen!!!!! Dat wilde ik al doen toen Nick ziek werd, december 2022 en toen was het al ernstig nodig. Het resultaat mag er wezen, hij schittert me tegemoet. Ook een goede oefening om in beweging te zijn gevolgd door spierpijn wat dan weer een teken is dat er spiermassa in aanwas is. Tevens was het “doorhalen” om het af te krijgen en dat ga ik komende weken nog vaker doen op de eerder genoemde hometrainer en loopband.

Ook de klussen die al die tijd zijn blijven liggen worden aangepakt, we komen er wel!

Komende week ook een echo van mijn hals in verband met de zwellingen in mijn hals en gezicht. Het wordt langzaam steeds erger, het kuiltje in je hals onder je adamsappel is inmiddels ook “volgelopen” en ook achterin mijn hals zwelt het op. Ik heb het er niet op, kanker en zwellingen zijn geen goede combi, ik hou me maar vast aan wat mijn behandelend artsen zeiden in Rotterdam; dat het geen relatie heeft met de galwegkanker. 

Geniet van de zon komende dagen, ook een prima medicijn tegen welke kwaal dan ook!

Liefs,

Ellen