Gebroken schouder
Hoi allen,
Afgelopen zondag ben ik gestruikeld met verregaande gevolgen ik heb mijn schouder gebroken op 2 plaatsen.nu zullen jullie denken wat heeft dit met kanker te maken, het volgende gebeurde er we zijn naar eerste hulp gegaan in Dirksland daar werd foto’s gemaakt waaruit de breuk kwam. Vervolgens kwam er een chirurg noem geen namen die mij om mijn medische achtergrond vroeg dus ik vertelde over mijn eierstokkanker waarop hij zei wat is uw levensverwachting 😱😱😱😱ivm evt grote operatie dit was volgens hem geen goed plan omdat revalidatie en dergelijke 2 jaar duurt!!!! Een vriend van ons ging uit zijn vertering dit kan toch niet . Ik was zo verdrietig ben palliatief maar nog niet terminaal. Uiteraard maandag naar mijn eigen arts geweest die was not amused en zei dat een operatie met mijn huidige conditie geen probleem zo zijn.de trauma chirurg heeft operatie afgeraden ivm slechte botten en artrose dus ik loop paar maanden in Sling.
Maar de botheid en onbeschofte gedrag van de chirurg uitDirksland vergeet ik nooit meer
Succes weer allen
Groetjes Greet
5 reacties
Ach Greet wat een ontzettend botte en rare reactie van die arts! Ik hoop dat je dat snel los kunt laten en dat je schouder goed geneest.
Lieve Greet,
Wat een hork die chirurg zeg. Snap dat je daar heel verdrietig van bent. Behalve de pijn die je van de breuk moet hebben er zo’n opmerking overheen krijgen.
Ik hoop dat je pijn onder controle is en je sneller zonder sling kan dan verwacht.
Sterkte en liefs, Monique
Hoi Greet,
Ja, er zijn een hoop specialisten die geen empathie hebben en horkerigheid des te meer. Wat je schouder betreft en die breuk.... gebruik je geen medicijnen tegen de osteoporose? Eigenlijk een must als je kanker hebt, een gevolg niet zo zeer van de kanker maar wel van die "heerlijke" medicijnen die je krijgt. Ik weet er alles van!
Sterkte, Jilles
Net gelezen..pffff jeetje wat ongelovelijk bot,het maakt je kwaad en verdrietig tegelijkertijd! Heel erg veel sterkte Greet!
Zelf ook al een paar keer meegemaakt. Bij de tandarts, bij de bandagist. Mensen die dan aan jou gaan vragen of het nog wel nut heeft. Er is echt vrij weinig kennis bij mensen over wat het inhoudt om palliatief te zijn. Het wordt veel verward met terminaal. Ook wil bijvoorbeeld mijn huisarts geen beslissingen meer nemen over dingen die niets met kanker te maken hebben. Voor werkelijk alles moet ik maar contact opnemen met mijn ziekenhuis, terwijl ik denk dat de zorgverleners daar wel wat beters te doen hebben. Gewoon bot terug reageren met de vraag of zij zelf nog behandeld zouden willen worden hiervoor, aangezien vast staat dat zij ook doodgaan. "Zou u uzelf hiervoor nog laten behandelen? Waarom? U gaat toch ook dood?"