2025-09-30 Oplossing voor voeten

Gisteravond moest ik vanaf de Amsterdamse grachten terug naar Centraal Station. Normaal een gezellig wandelingetje, maar dit keer voelde het meer als een circusact: ik heb de hele tocht op mijn tenen gelopen vanwege de gevoelige hielen. Goede kuittraining, dat wel, maar behoorlijk onhandig. Vanochtend bij het opstaan waren de hielen desondanks nog steeds zeurderig aanwezig.

Vandaag had ik telefonisch consult met het AVL. Omdat ze eerder al zagen dat de cabozantinib-spiegel in mijn bloed hoger was dan strikt nodig, mag ik nu een weekje stoppen. En echt waar: zodra ik dat hoorde leek de pijn al te zakken. Weird? Geen idee, maar het voelde meteen als opluchting.

Daarnaast ben ik in mijn meersporenbeleid ook langs de podotherapeut geweest. Die gaat de hak van mijn zooltjes voorzien van een zachter, verend materiaal. Hopelijk levert dat extra demping op. Duurt nog een weekje voor ik ze krijg, maar toch: er gloort iets van hoop onder de voet.

De jeuk valt tegenwoordig trouwens reuze mee. Twee keer per dag trouw smeren met cetomacrogolcrème (ja, dit keer écht goed gespeld!) lijkt zijn werk te doen.

En energie? Die is opvallend goed. Mijn slaap is helemaal top: ik slaap als een blok, 8 tot 9 uur per nacht. Soms een korte onderbreking, maar over het geheel genomen nog nooit in mijn leven zo uitgeslapen geweest. Zelfs bij meditatie dut ik niet meer weg — ik blijf gewoon relaxed wakker.

Tot zover, best goed nieuws dus.