Dik vol haar en nieuwe tieten
Zelfs van de diagnose borstkanker maakte ik iets positiefs. Toen bleek dat de tumoren groot maar niet uitgezaaid waren, was ik blij. Het zou een rotjaar worden maar ik ging niet dood. Ik zou ziek worden van de chemo maar ik zou het mezelf zo comfortabel mogelijk maken en alle hulp aannemen die er voorhanden was. Ik zou mijn haar verliezen maar nu kon ik dan eindelijk een mooi haarwerk uitzoeken (pruiken bleken voor carnaval te zijn), met mooi dikker en voller haar dan ik had. De operatie na de chemo zou hoogstwaarschijnlijk niet borstbesparend zijn maar die borsten hadden al 53 jaar uitstekend gefunctioneerd en juist nu ze toch wel aan een opknapbeurt toe waren, kreeg ik dat zomaar in mijn schoot geworpen. Ik zei nog net niet ‘later lachen we erom’.
Twee maanden en drie chemokuren later is die positiviteit vaak ver te zoeken. Ik ben nu regelmatig zo ziek dat er alleen maar negativiteit is. De vanzelfsprekendheid van gezond oud worden is voor goed verdwenen. Ik denk dus ik besta, dus dat ik niet helder meer kan denken door de chemo is voor mij onverkropbaar. Daarnaast verdwijnt mijn oppervlakkigheid die me ooit zo in balans hield en wordt alles zwaar. Mijn haarwerk is gewoon een pruik die me onzeker maakt en leven met een kort pittig kapsel roept een aversie bij me op waarvoor ik schaam. Angst, schuld, verdriet, zogenaamd negatieve gevoelens overspoelen me.
Die eerste reactie was geen zogenaamde ‘toxic positivity’. Ik probeerde niet geforceerd bewust mijn negatieve gevoelens om te buigen naar positieve gedachten, het gebeurde gewoon. Zoals ik dat eerder deed bij levensbepalende gebeurtenissen als een burn-out, een scheiding en overlijden van dierbaren. Toxic positivity krijgt sowieso een andere lading met chemo. Kanker is gif in de rauwste vorm. Voor mijn kanker werd gif mooier verpakt en sneller beloond. Een te lange gezellige nacht zonder slaap, een overdadige maaltijd, een te mooie man, die ene presentatie nailen, een glinsterend rode appel… Chemo komt in lelijke doorzichtige zakken. Chemo raakt geen directe verlangens, uit verleden, heden of toekomst. Er is werkelijk niets moois of fijn aan kanker.
Tussen de kuren door, op heldere dagen, leer ik mezelf beter kennen. Dat gebeurt blijkbaar als je ziek bent en alles wegvalt. Blijkbaar is positief denken een diepgewortelde strategie om te dealen met moeilijke situaties. Daarin ligt een onbewust oordeel dat positief beter is dan negatief. Het mechanisme zal niet zo maar verdwijnen. Maar langzaamaan begin ik het oordeel te herkennen. Met de kanker zijn niet de positieve gedachten verdwenen, maar wel het automatisme altijd overal iets moois van te maken. Het mag nu eerder gewoon zijn zoals het is. Als dat kut is, is het gewoon kut. Punt. Overgeven aan wat er is betekent geen extra negatieve gevoelens meer omdat ik negatief ben. Zo wordt de angst voor de angst niet groter dan de angst zelf en word ik niet verdrietiger van mijn eigen verdriet. Het geeft me lucht negatief te mogen zijn van mezelf. Dus als ik dan toch geen wijn meer mag, doe mij tegenwoordig maar een half leeg glas.
6 reacties
Kippenvel. Ja dat is even de spijker op de kop.
Ik kijk ook angstaanjagend uit naar mn nieuwe tieten maar misschien mogen ze van mij in t ziekenhuis blijven
Tis toch kut. Ook met nieuwe tieten.
Heb heel positief alles gedragen en helaas ook gemengd met kut roepen en mezelf uitmaken voor alles wat niet hoort en functioneel is
Zon bagger toxic dat je er gillend voor zou weglopen
Maar ja , ik adem dus ik ben
Fluisteren kon ik niet. Nee ik schreeuwde het van me af
En nu denk ik ook , helemaal waar wat je schrijft
Samen kut roepen. Van mij mag het .
Ik heb er wel mijn deuken mee opgelopen
Maar nu ben ik door het verleden wie ik ben
En dat moet nog vorm krijgen
Dankjewel voor je verhaal en gevoel delen
Sterkte .
Groetjes
Angstaanjagend, dat is het precies! Mijn eerste reactie met ‘jihoe, nieuwe tieten!’ is een mechanisme dat haaks staat op hoe ik me voel. Ik vond en vind het belangrijk er een beetje okay uit te blijven zien, maar wel puur natuur graag. Dat haarwerk en getekende wenkbrauwen vind ik verschrikkelijk maar ik voel me er soms beter door dan 24/7 rondlopen met een chemo hoofd.
Ik weet ook nog niet welke keuze ik ga maken over die nieuwe borsten, al zal ik niet snel gaan voor helemaal plat, ondanks mijn bescheiden maatje. Eerst maar eens die chemo door, nadenken alleen al over wat voor reconstructie maakt me misselijk. Tegen die tijd kom ik hier terug voor advies en ervaringen. al is het maar om het samen kut te vinden;-). Jij heel veel sterkte met je keuze!
X Shiv
Dat is lezen tussen de regels door inderdaad. Helemaal begrijpelijk en ik lees wat je schrijft
En juist dat mechanisme is wat je red
Ik ga soms in de diepte maar ook juist dat mechanisme geeft dat laagje over jou heen , wat waarschijnlijk voor jou zelf het draaglijker maakt of minder kwetsbaar
Het is allemaal al zoveel en genoeg
En je hebt gelijk. Stap voor stap en de rest komt wel . Ik heb mn wenkbrauwen geverfd na de chemo. In plaats van bruine kreeg ik onzichtbare blonde terug. Dus ik syos wenkbrauw verf erover en na een week of 6 na de chemo kwam het terug .
En met mn hoofd in die koel iglo , om mn haar te behouden
Snap helemaal wat je bedoeld en dat is waar we nog wat controle over hebben
Zet m op Shiv!
Hai Shiv,
Wat een bijzonder, openhartig en indrukwekkend blog!
Ik heb dan wel geen borstkanker, maar wel kanker. Ik herken veel!
Ik ben van nature een positief en optimistisch mens. Maar nee, dat kun je niet 'afdwingen' en tevoorschijn toveren als jou dat zo uitkomt. En inderdaad, er is niks mis mee om het kut te laten zijn als het ook gewoon kut is. Moet zeggen dat het me 'verbaasde' toen om me zo te voelen. Mensen weggestuurd die 'het beter wisten en allerlei goede raad aandroegen.' Blèhh... En ja, het is goed gekomen :-)
Sterkte!
Lieve groetjes Hebe
Positief
positief
positief
maar nu even niet
ik snap niet
dat jij dat niet ziet
Morgen
overmorgen
daarna
ik zie wel dan
wat ik dan weer kan
Alsjeblieft
alsjeblieft
alsjeblieft
begrijp me niet verkeerd
mijn leven liep gesmeerd
maar heeft zich omgekeerd
Morgen
overmorgen
is er een daarna
ik zie je dan
als ik weer wat kan
Dit is precies hoe ik me voel.. zo herkenbaar dit.. moet nog helemaal beginnen in dit traject, maar voel me zo herkend in je blog..
pff, Kut is ook echt het woord wat bij mij steeds op kom. Zins kort is dit veranderd naar Tiet, toch die positieve draai eraan geven.
lieve Groet Kitty
Lieve Kitty,
Onder ogen durven zien dat het ook gewoon kut is en je er niets mooiers van hoeft te maken, heeft mij geholpen er langzaamaan een beetje aan te wennen. Het is ongelofelijk heftig. Punt. Als je niet positief móet zijn van jezelf, en hopelijk ook niet van je omgeving, komt er vanzelf af en toe de broodnodige lucht in. Die zit er bij jou (Tiet!) al in hoor ik!
Heel veel sterkte!
X Shiv