Vakantietip voor reizen met kanker

Openbaar blog
donderdag 13 juli 2023
1972 x gelezen

Helemaal nu de vakantie is begonnen, kijk ik vol bewondering naar mensen die hun leven met kanker zien als een reis. Niets fijners dan reizen. Met nog minimaal drie chemokuren voor de boeg breng ik deze zomer thuis door. Geen reis voor mij deze zomer. Of wel? En is een vakantiegevoel eigenlijk sowieso wel mogelijk met kanker?

In mijn eerste gesprek over mijn behandelplan maakte mijn verpleegkundig specialist de vergelijking met een trein. Het was de ochtend van de grote treinbotsing bij Leiden begin april, waarbij meerdere gewonden en een dode waren gevallen. Haar gewoonte deze metafoor te gebruiken in slecht nieuws gesprekken was groter dan haar gevoel voor ongelukkige timing. Dat zag ze zelf ook, dat was grappig. “Jij zit voorlopig in een trein en wij zitten in de stuurcabine, geef je er maar aan over”. Dat kon en kan ik wel!

Overgave is waarom ik zo zielsveel van reizen houd. Eenmaal overgeleverd aan andere mensen aan het stuur, in vliegtuig, trein of wat voor vervoer dan ook, kan ik volledig ontspannen. Je kunt er toch niets aan doen. Vertraging, een stampvolle bus, een boot die morgen pas blijkt te gaan: het is uit jouw handen dus kun je net zo goed op je af laten komen wat zich aandient. Als beloning zie ik dan opeens wat ik anders nooit zie omdat ik te druk ben. Je staat met alle zintuigen open voor wat er om je heen gebeurt. Mensen worden aardiger, eten lekkerder, geuren intenser. Je eigen nieuwsgierigheid geeft je hernieuwde energie.

“Leven is thuis te zijn alsof je op reis bent (Godfried Bomans)”, las ik ooit op een muur in een hotelletje, ik meen in Den Bosch. Die nieuwsgierige en open blik waar ik op reis zo blij van word, verdwijnt thuis helaas vaak in de hectiek van mijn dagelijks bestaan. Tot het gesprek op de ochtend van het treinongeluk. Totdat ik kanker kreeg. Nu blijkt het voor mij de beste vakantietip voor deze zomer: doe gewoon weer alsof je op reis bent.

Soms hoef ik daar geen enkele moeite voor te doen. De dagen na de kuur ben ik zo misselijk, daar kan geen urenlange autorit naar het zuiden tegenop. Ook mijn maag denkt regelmatig met weemoed terug aan die ene nacht na die heerlijke noedels op straat in Thailand. Maar de essentie van reizen, de overgave aan wat er komen gaat, zorgt met een beetje goede wil ook voor een fijn vakantiegevoel. Ik ben nou eenmaal opnieuw overgeleverd aan andere mensen aan het stuur. Ik heb geen keus. En dus gaat ook die andere wereld weer open. Die van verwondering, nieuwsgierigheid en ontspanning.

De buurvrouw van hier achter die me aanspreekt op straat blijkt meer overeenkomsten met me te hebben dan ik ooit geweten heb. Zelf geplukt onkruid in bloei langs mijn dagelijkse wandelroute verandert de anemonen van de supermarkt in een kleurrijk wildboeket. Zomerfruit in alle smaken en kleuren van de regenboog bij een bolletje ijs blijkt ook gewoon thuis mijn pubers en dus mezelf intens gelukkig te maken. Ik lees drie boeken tegelijk, een voor iedere stemming. Mijn badkamer, inmiddels voorzien van een badplank, geurkaarsen en extra vettende badolie (voor chemo huid, dat wel) heet nu de wellness ruimte. Ik bestel Thuisbezorgd van restaurants die ik niet ken. En dan soms, heel even, bij een 0.0 biertje omdat ik geen gember thee meer kan zien, vergeet ik even dat ik kanker heb. Als dat geen vakantie is.

Vakantietip voor reizen met kanker

23 reacties