Heen en weer
In mijn vorige blog schreef ik over deelname aan het Adopt onderzoek en de nieuwe PSMA PET ct-scan die daarvoor gemaakt moest worden.
De uitkomst van de scan leverde een vervelende verrassing op. Er was niet alleen een uitzaaiing op een lymfeklier, maar op de plek waar voorheen de prostaat zat (prostaatloge) werd nu ook een PSMA 'haard' gespot.
De consequentie was dat ik niet alleen 5 bestralingen van die lymfeklier nodig had, maar ook nog eens 37 stuks voor die nieuwe plek. Na een bedenktijd van een weekend heb ik ingestemd met de behandeling. Dat betekent 37 dagelijkse ritten van Friesland naar Groningen, 150 km. Per keer zo'n drie uur van deur tot deur.
Inmiddels ben ik ruim over de helft, nog precies drie weken te gaan. Gelukkig valt de impact enorm mee. Terwijl ik al bijna een jaar worstelde met enorme vermoeidheid, voel ik me nu juist, ondanks de dagelijkse rit en de bestraling, prima. Ook de mogelijk te verwachten blaas- en darmproblemen blijven nog uit.
Het geheel combineer ik ook met zoveel mogelijk werken. Omdat dat nu verplicht thuiswerken is, gaat dat behoorlijk goed. Collega's en werkgever zijn begripvol en flexibel, zodat ik toch een behoorlijke bijdrage aan de afdeling kan leveren. Dit voelt beter dan (deels) ziekmelden zoals de bedrijfsarts adviseerde.
Hopelijk heeft e.e.a. het gehoopte effect. Het eerste voorteken was deze week gunstig: mijn PSA is alweer gehalveerd.
5 reacties
Beste Emveebee,,je bent er gelukkig vrij positief onder,,,en het is toch een uitkomst om thuis te kunnen werken ,,,👍
Groetjes Roelie
Jeetje wat fijn om je blogg te lezen. Mijn partner is in juli gediagnosticeerd met prostaatkanker. Op aandringen van ons nu een pet scan gemaakt en 1 uitzaaiing geconstateerd in zijn rechter heup. Zoveel onzekerheid en gevoelens die heen en weer vliegen. Hoe is dat voor jou, je gevoel tussen hoop en ..,,?
Fijn dat je er wat aan hebt! Qua gevoel is het bij mij nogal vlak merk ik. Op een of andere manier laat ik het nog niet zo toe. Weinig emoties, ook niet in de gesprekken met medisch maatschappelijk werk. Ik heb niet het gevoel dat dit mij er onder gaat krijgen, al weet ik rationeel heel goed hoe het er voor staat. We gaan het zien, stap voor stap verder.
Onzekerheid zal voortaan een zekerheid zijn met elke drie maanden weer een PSA meting....
Bedankt voor je reactie. Bij mij komt het wel binnen en mijn man blijft het pragmatisch aanvliegen. De tijd zal het leren we moeten tenslotte altijd hoop proberen te houden
De schrik is groot als er uitzaaiingen gevonden worden.
Mijn partner heeft ten eerste Eligard voorgeschreven gekregen om de tumor te downsizen. Opereren was niet mogelijk vanwege de vertakkingen naar omringende organen.
Ook bestralen was toen niet mogelijk.
Toen de tumor kleiner geworden was kon dit wel en met goed resultaat voor een periode.
Hopelijk blijft dit voor jou ook zo lange tijd.