de diagnose

Dag iedereen, ondertussen zijn we zaterdag 20 november en heb ik plots weer even zin om mn blog ff aan te vullen. Er zijn sinds m’n laatste blog natuurlijk een hele hoop dingen gebeurd en veranderd. 2 (lange) weken na de voorlopige diagnose was er natuurlijk het eerste gesprek met de oncoloog in het UZA. Wat ik kan zeggen is dat deze arts eindelijk z’n tijd nam om alles deftig uit te leggen alsook antwoorden te geven op al onze vragen, gelukkig. Wat hij te vertellen had was dan weer niet zo’n goed nieuws. Er waren jammer genoeg nog extra uitzaaiingen gevonden op de lymfeklieren tussen mn longen.  Dit waren meteen ook de grootste (6cm!) en zorgden ook voor de meeste klachten die ik tot dan toe ervaren had. Het kwam er dus op neer dat ik een stadium 3b teelbalkanker had.

De voorgestelde behandeling zou bestaan uit 4 BEP-cyclussen (chemo) van telkens 3 weken. In totaal dus 12 weken behandeling.                                                                                                     Het verloop van zo’n cyclus:

·        Week 1: 5-6 dagen ziekenhuis waar elke dag chemo wordt gegeven

·        Week 2: maandag 1 dagopname voor chemo, rest van de week thuis

·        Week 3: maandag 1 dagopname voor chemo, rest van de week thuis

Het nieuws kwam natuurlijk stevig binnen maar zorgde tegelijkertijd ook voor een soort van rust omdat er nu eindelijk wat zaken duidelijk en concreet waren.

Wat voor ons heel belangrijk was, is dat de behandeling niet in het ziekenhuis van Antwerpen maar wel in dat van Turnhout kon verder gezet worden. Dat ziekenhuis ligt maar op 10min rijden van thuis terwijl dat van Antwerpen toch al snel 1u rijden is. De volgende dag hadden we al een afspraak bij de oncoloog in Turnhout. Het gaf me meteen een vertrouwder en veiliger gevoel om te weten dat alles wat nog moet komen, zich nu veel dichter bij huis zou afspelen.

“Alles wat nog moet komen”…chemotherapie dus… 12 weken lang…

Hoe kan je je hierop voorbereiden? Kan je je er überhaupt op voorbereiden?? Hoe gaat mn lichaam reageren? Hoe ga je als gezin om met heel de situatie? Hoe gaan de kinderen reageren? Welk effect gaat alles hebben op sociaal vlak?

Ik zat plots met zoveel vragen en had nog maar 4 dagen de tijd om hierover na te denken, daarna begon week 1 in het ziekenhuis. Wat opzoekwerk later begon ik stilaan te begrijpen dat elke kankerpatiënt anders reageert en op zijn eigen manier omgaat met chemotherapie. Er bestaat helemaal geen “handleiding” dat alles van a tot z uitlegt en concreet antwoord kan geven op alle vragen. Ik kom dan ook tot het besluit dat ik alles gewoon op me ga laten afkomen en probeer de volgende dagen nog volop te genieten van de tijd samen met m’n gezin.