The aftermath part one

De dag van de operatie is dus een soort dag die je overslaat in je leven. Ben 9 uur onder zeil geweest en je weet er vrij weinig meer van. In de nacht daarna heb ik maar weinig geslapen. Niet van de pijn, maar je ligt rechtop stil, allerlei toeters en bellen die de hele nacht afgaan. Om gek van te worden af en toe. Ik wilde niet teveel visite gelijk dus pat is in de ochtend even langsgekomen. Ik was nog helemaal moe en suf. Ze vonden dat ik erg weinig op de pijnpomp drukte dus toen ze dat hadden gezegd bleef ik GAAAN!! Het is al ongemakkelijk dus pijn voelen heb je geen zin in. De chirurg kwam langs en vertelde dat alles goed is gegaan, maar dat ze niet anders konden toch een grote snee te maken voor de lever. Ze konden er namelijk met de robot niet goed bij. Bizar hè dat ze dat met een robot proberen te doen?

Maar ze hebben alles kunnen verwijderen wat ze moesten verwijderen en dat gaat nu naar een patholoog en die gaat alles onderzoeken. Dit duurt ongeveer 10 dagen. Op zich ben ik nog zo met herstel bezig dat ik niet bezig ben met de uitslag hiervan.

Wil me eerst weer soort van de oude voelen want Jezus wat is dit een aanslag op je lichaam. Ik kon letterlijk niks die eerste dag. Qua eten ook niet veel op. Paar happen pasta en gelukkig ging het drinken wel goed.

Elke paar uur word je temperatuur, bloeddruk en zuurstof opgemeten. Ik had zuurstof in mijn neus, er liep een drain uit mijn buik voor de vocht en had een katheter in voor mijn plas. Je moet geholpen worden met je aankleden en als independent woman is het soms moeilijk los te laten😅 maar je geeft je er maar aan over.

Donderdag waren Joeri en Suus langs geweest en vrijdag kwam pat weer in de ochtend en ‘s avonds mijn moeder met Suus en Jim. Jim vond het toch wel moeilijk om te zien hoe ik erbij lag, maar wat is deze jongen toch een lieve en zorgzame vent. Kreeg een tegelwerk met de tekst: i have so much love for you in my heart that it doesn’t fit. Pfff tranen in mijn ogen. Lachen en huilen doet best zeer dus probeer het te vermijden, maar pfff soms best moeilijk. Elke keer appt hij dat hij van me houdt en dat hij trots op me is. Gvd 11 jaar en nu al zo lief en zorgzaam. Degene die in zijn leven komt moet wel van goeie huize komen want die komt er natuurlijk niet zomaar in🤪

Ook krijg ik ontelbare lieve berichten van anderen alleen had ik niet altijd de energie om te reageren of überhaupt het concentratie vermogen hiervoor. Dus het kon soms gewoon even duren, maar gok dat iedereen dat wel begrijpt..

Part two is coming soon…😊