De kijkoperatie
Woensdag 5-3 moest ik mij melden in het Maasstad voor een kijkoperatie in de buik. Ik had een eigen kamer en er werden wat testen gedaan. Het verrassende onderdeel was dat ik misschien een tijdelijke stoma zou krijgen. Oke wat moet dat moet zeg maar. Allemaal lieve meiden die met mij bezig waren en met me te doen hadden. Het was mijn eerste operatie en kon ik dus voor het eerst zien hoe dat allemaal gaat in een ziekenhuis. Veel bewondering voor al die mensen.
Voor veel van de afgelopen onderzoeken moest ik nuchter zijn. Geen eten en drinken. Altijd bijzonder hoe het brein werkt, want vaak vergeet ik te drinken en denk je er niet aan, maar als je het dan niet mag 'sterf' je van de dorst. Oh dat mag ik natuurlijk niet meer zeggen haha! pfff was dus een lange dag zonder vocht.
Circa half 1 werd ik meegenomen naar de zaal waar ik werd voorbereid op de operatie. Pat ging even naar huis om mijn bril te halen want ik moest blijkbaar mijn lenzen uit. Wist ik niet. Daar stonden weer 2 mensen mij op te wachten en voor te bereiden. Ik was niet gespannen en liet het allemaal op me af komen.
Na een kwartier werd ik naar de OK gebracht en stonden er weer 4 mensen op mij te wachten waaronder 1 chirurg. Degene die ik gesproken had, kwam pas als ik onder narcose lag. Ze vroegen mij waarover ik wilde dromen en ik zei gelijk een vakantie naar Spanje. Malaga. Leuke stad, lekker eten en drinken. Wat ga je dan eten en drinken? Een heerlijke cava sangria en met die gedachte viel ik weg. Al na een half uur of iets kwam ik bij en vroeg ik waar me sangria was? (geen grap, zal wel dorst hebben;-)) daarna vroeg ik of ik een stoma had en dit was niet het geval. Uiteindelijk kreeg ik een raketje en werd ik na een kwartier gok ik weer naar mijn eigen kamer gebracht.
Pat zat er al en kwam me gelijk kussen en was blij. Ze hadden op het oog niks verdachts gevonden. Wel 3 plekjes waar ze voor de zekerheid biopten van hebben genomen, maar zag er verder niet ernstig verdacht uit. Hij dacht dat ik het ook al wist, maar ik was letterlijk net wakker.
We moesten op de chirurg wachten tot hij het nieuws nog officieel bij mij kwam brengen. Dit duurde wel even. Ondertussen een klein boterhammetje gegeten met een heerlijk glas chocomel.
Einde van de middag kwam de chirurg eindelijk en vertelde ditzelfde verhaal. Pat had een heleboel vragen, maar hij stopte hem want het heeft geen zin om te speculeren. Hij begreep het allemaal heel goed, maar eerst deze uitslag afwachten en dan de MRI scan van de lever. Dan gaan we alles bekijken en kunnen we je vragen beantwoorden.
De MRI stond de 11e gepland en ik zou dan weer maandag de 17e de uitslagen krijgen van de MDL arts. Tijdstip 15.50 uur. Doen ze dit expres ofzo? Zo laat. Joh laten we de moeilijke gesprekken einde van de dag doen. (ook al doen ze er uiteraard genoeg) Maar goed wederom is het weer wat het is en voelde het toch ook wel even als een weekje ‘vrij’. Even doen alsof het niet bestaat en normale dingen doen.
Heel veel mensen zeiden oh wat verschrikkelijk zolang wachten, maarja ik zeg dan ‘wat niet weet, wat niet deert. En zo voelde het in die periode ook. Even weer kop terug in het zand en doorgaan met het normale leven. Kanker is er nog steeds, maar andere leuke dingen bestaan ook nog steeds dus gaan we door met genieten, want dat kan ik nu alleen maar tegen iedereen zeggen. GENIET van het leven!