Verrassing , uit de bus gerold ( bevolkingsonderzoek )

Hoi hoi, 

Was al eerder begonnen met een blog maar niet goed opgeslagen .

Ik ben Carla, moeder van 3 kinderen en trotse oma van  5 kleinkinderen. Werkzaam om een basisschool en ik geef les aan nieuwkomers . Altijd voor de klas gestaan met heel veel plezier . 

Mijn verhaal.

In augustus 2024 werd ik opgeroepen om weer een foto van de borsten te laten maken en een week later was het mis, Ik heb al 40 jaar een soort vetbult in de borst en daar zijn dus foute cellen in gevonden .

En dan kom je in de molen waar je niet makkelijk meer uit kan stappen.

Ik woon in Goor, gelukkig is het ziekenhuis dichtbij.ZGT HENGELO.

Eerst wil ik zeggen dat ik blij ben met al het lieve en deskundige personeel, en natuurlijk mijn oncoloog.

En dan gaar de molen draaien, operatie beide borsten, ik had gelukkig flinke, ongeveer 400 gr per borst. En na een dag ben je weer thuis. 
Strakke bh aan , dag en nacht, en is was wel redelijk te doen, na twee weken zat ik alweer op de fiets, alleen hobbels op de weg deden zeer. Maar toen gingen er open wondjes die niet wilden. Gelukt had mijn radiotherapeut dat een oplossing voor en kon ik verder met bestalen .
Na de eerste bestraling ging ik gezellig naar IKEA, maar moest daar snel een stoel zoeken, hebben ze gelukkig genoeg , want ik voelde me niet zo fijn , zo van plok , ineens .

Tussen door lelijk gevallen op straat en een week later moest er een kies getrokken worden, wat ook is gebeurd , mmmmm beetje teveel van het goede . Ik probeer elke dag te wandelen om conditie te behouden maar uitglijden op een paar besjes op de grond, daar had ik niet  op gerekend .

Toen overleg met de oncoloog, geen uitzaaiden maar wel een tumor niet bijna niet voorkomt in de borst   Dus voorstel zware chemokuur. 

Daar moest ik wel even over nadenken, was zo blij dat het weer een beetje ging  school en alle lesgevende taken had ik stil gezet, jammer genoeg, ik wilde zo graag weer gewoon, gewoon. 
Na 3 gesprekken en overleg met AVL toch besloten de chemo te doen, maar een iets lichtere .

Inmiddels de 4e gehad en het doet wel wat met je lichaam hoor. 
Vooral vermoeidheid , zeer hoge hartslag als ik even iets doe. En verder nog veel kleine dingen maar dat is redelijk te doen. Haarverlies geen probleem , groeit wel weer aan .
En dan gaat het om procenten hè, om te overleven en om het niet nog een keer te krijgen . Bang ben ik niet geweest en nog niet, geen baaldag gehad en ook geen traan gelaten.

Veel lieve kaartjes en bloemen gehad , dat is erg belangrijk dat je die steun voelt. Het ergste voor mij was dat ik het de kinderen moest vertellen .

Hun vader heeft 6 jaar geleden prostaatkanker gekregen en het is elke 3 mnd weer spannend of de PSA laag genoeg is. Misschien omdat je dat meegemaakt hebt dat ik niet zo meer schrik van alles .

Mijn broer en tante zijn deze in aug 2024 overleden, ook een kanker .

Ik denk dat veel mensen als ze ouder worden te maken krijgen met deze ziekte. 
Ik zou graag in contact komen met borstkanker lotgenoten om ervaringen te delen .

Ik moet nu nog 2 kuren en hoop in maart klaar te zijn en dan. ……………….Heb zin in het voorjaar .liefs van mij Carla Potters Goor