Van de leg door wintertijd

Normaal had ik niet veel moeite om om te gaan met dat uur tijdsverschil 2x per jaar. Als je gewoon gezond bent, is dat goed op te vangen en pas je je zo aan. Net als met vakantie. Ook het afgelopen jaar midden in de chemo's geen last van gehad. 

Maar nu dus wel!

Vaste eettijden zijn verschoven. Vroeg donker. Dus ik heb mijn schema maar meteen anders ingericht. Na de lunch wandelen en dan mijn dutje i.p.v. wandelen vlak voor het diner. Want dan is het straks donker. Dus meteen maar even helemaal omschakelen. Maar dan zit ik nu 's middags weer met eten. Het blijft allemaal wennen. 

Het houdt wel in dat ik heel erg veel houvast heb in een vast dagritme en daar ook erg op vertrouw. Maar ik eet! En ik krijg aan aantal calorieën ook bijna binnen wat minimaal moet. Dan gaan we het nog niet hebben over hoe gezond alles is... Want gezonde dingen klaar maken kost me soms net teveel tijd of energie. Dat komt binnenkort wel weer. Bovendien heeft mijn maag na vorige week ook weer een flinke klap gehad. Kleine porties gaat prima, dus avondeten ook nog niet teveel anders valt dat behoorlijk zwaar op de maag. 

Dat wordt woensdag de diëtist teleurstellen. Jammer dan, ik eet en ik leef. Dat telt nu ff vele malen zwaarder. 

Vorige week weer overleefd. Het herstel was zwaarder dan gedacht. Er heeft nog een emo dag tussen gezeten. En een dag waarop ik veel moeite had met mijn diner en het niet meer zag zitten. Ergens tussen de tranen en het verwerken van alles is het toch goed gegaan. Ik heb wel diverse blogs geschreven op die moeilijke momenten om mijn gevoelens te uiten. Dat is zeer persoonlijk geworden met best goede zelfanalyses, dus die houd ik voorlopig mooi voor mezelf. 

Lichamelijk gaat het wel goed. Baarmoeder lijkt herstelt. Nu nog een week of 3 afwachten of het het gewenste resultaat geeft. Verband en pleister zijn van de arm. Het is daar bont en blauw en nog erg gevoelig. Dat heeft nog even de tijd nodig om te herstellen, maar gaat volgens mij wel goed. 

Omdat ik toch moet gaan opbouwen, heb ik dit weekend voor het eerst weer tv gekeken. Dat heb ik bijna 4 maanden niet gedaan omdat het teveel prikkels gaf. Maar hele weekend naar het schaatsen gekeken! Niet alle afstanden gezien, maar dat maakt niet uit. Ik heb er zo van genoten. Dus trots op mezelf dat ik die stap heb gezet. Hopelijk kan ik dan binnenkort van de kerstfilms gaan genieten. 

Dus midden in de misère kunnen er ook goede dingen gebeuren. 

Morgen de laatste 'moeilijke' stap: de griepprik. Ik blijf prikangst houden, maar dat komt wel goed. Grootste probleem is dat ik niet weet hoe ik er op ga reageren en of ik er nog wat ziek van word. Blijft afwachten. 

Die andere grote stap die ik nog moet maken is een afspraak bij de tandarts. Maar die verschuif ik naar volgend jaar. Ik heb zo wel genoeg spanning en stress gehad de laatste tijd. Eerst maar eens herstellen om dat weer beter aan te kunnen en ik heb gelukkig geen klachten. 

Inmiddels is het buiten al schemerig om 17 uur. Hier kan ik voorlopig niet aan wennen hoor.