Ratio vs emotie

Laat ik beginnen met het goede nieuws. Ik heb een werkervaringsplek! Echt, zo blij dat het zo snel al is gelukt. Binnen een week gewoon. De wonderen zijn de wereld nog niet uit en lang leve de kracht van een goed netwerk op LinkedIn. :) 

Vorige week donderdag ben ik begonnen. Eerst een dag van 2 uur om kennis te maken met de aanwezige collega's en om ingewerkt te worden in een computerprogramma waar ik in ga werken. En dan deze week  2x2 uur op dinsdag en vrijdag. En vanaf daar rustig opbouwen, hopelijk om de paar weken een paar uurtjes erbij. Daarnaast heb ik ook nog 2-wekelijks contact/afspraak met mijn coach van Stap.Nu. 

Het is een vorm van stage, dus nog onbetaald. Het belangrijkste is om mijn belastbaarheid op te bouwen. En daar begrijpen ze alles van! Ik ga namelijk bij een re-integratiebureau in Zwolle aan de slag. Mijn werkzaamheden bestaan uit een stukje administratief en facilitair, goed voor afwisseling. En ik mag aan de slag met de social media. Wie begrijpt beter mijn problemen met energie dan een specialist? Het is super spannend, maar ik heb er ook veel zin in. Ik ga iets doen dat mij als het goed is ook energie gaat opleveren.

Ik heb er best goed over nagedacht. Zoveel mogelijk tijd tussen de werkdagen om te kunnen herstellen. Want dit gaat in het begin natuurlijk nog veel energie kosten, dus weer moe. Maar ik ben best stabiel en kan vlot herstellen dus hopelijk gaat dat nog ok. Thuis rustig aan doen, dan kan ik ook nog sporten en sociale afspraken doen. Dat staat toch al op een lager pitje door de zomer. 

Ik was donderdag goed moe, maar het viel me mee. Niet kapot, ik kon inderdaad nog wel wat. Vrijdag natuurlijk ook nog moe, maar wel gewoon gaan sporten. Even een stapje terug, lekker bewegen maar minder intensief. Nou, leuk bedacht allemaal, maar mijn gevoel vind een stapje terug helemaal niets. Zeker ook omdat mijn energie nog niet volledig is hersteld. Het helpt niet mee dat ik woensdag nog bij een oud collega in Amersfoort op bezoek ben geweest. Kostte ook de nodige energie, maar wel reuze gezellig. 

Ik kan het rationeel nog zo leuk bedenken en weten, mijn emoties zitten nog lang niet op diezelfde lijn. Daar is dus echt nog werk aan de winkel om verder te herstellen. Want moe en stapje terug, daar zitten nog heftige ervaringen aan vast.

Het blijft zo raar, rationeel weet ik heel veel en kan ik dingen best verwoorden. De emotie kan opeens opkomen en roet in het eten gooien. Deze fase moet ik ook weer doorheen en daar zal ik de komende weken vast nog vaker last van krijgen. Even niet meer kunnen vertrouwen op de huidige belastbaarheid en zoeken naar de nieuwe balans. Komt vast wel weer goed, maar omgaan met die onzekerheid blijf ik moelijk vinden. Opbouwen en toch ook weer een stap terug moeten doen.