Pijn en vooruitgang

Ik geloof dat de Novasure niet het voor mij gewenste effect heeft. Sinds woensdagavond een wat onrustige buik en druk/pijn op de lies. Donderdag nacht zijn de krampen met flinke pijn weer begonnen. Pas de laatste paar uur geen pijn meer gehad. 

Timing klopt wel. De menstruatie zou nu zo'n beetje weer komen. Maar die pijn en het onrustige gevoel bevallen me helemaal niet. Het is nu van 1 dag met veel pijn naar ruim 3 dagen gegaan. Dus morgen de huisarts maar weer bellen. Zo blijf ik bezig. 

Het zet me wel aan het denken. Links onderin de buik en de lies (vanaf mijn kant gezien he). Zou het van de menstruatie komen? Of zijn het de darmen? Of nog iets anders? Ik voel me zo ongemakkelijk en maak me best zorgen. Hoewel kanker niet mijn eerste gedachte is, komt het natuurlijk wel voorbij in de opties die ik kan bedenken. 

Tot zo ver de afdeling 'het gaat niet lekker'. 

Verder ben ik best tevreden over de afgelopen week. Mijn ouders zijn een week op vakantie geweest en die komen normaal iedere avond langs. Dus zou ik sociale contacten missen en uit mijn ritme worden gehaald. Maar het is best goed gegaan. Vier keer vrienden op de thee gehad. Wat minder gewandeld. Redelijk gegeten. Wel verdriet en moeilijke momenten, maar geen paniek. Ook lekker bezig geweest bij de fysio. 

Als ik mijn energie goed verdeel en tijdig mijn rustmomenten pak, dan gaat het best ok. En ook belangrijk, als ik wel even heel moe ben dan zakt het met rust wel weer weg. Alleen werkt dat niet rond etenstijd. 

Inmiddels wel de praktijkondersteuner en de diëtist stop gezet. Die kunnen mij nu niet verder helpen. Dat geeft ook wat rust en wat minder afspraken. Ik ga me wel aanmelden voor oncologische revalidatie. Die optie zouden we achter de hand houden voor als ik het zelf niet red met de huidige hulp. Maar daar zit een wachttijd van 8 weken op en daar komen de feestdagen nog bovenop. Dus maar vast aanmelden via ziekenhuis. Als het niet nodig is, ook prima. Maar als het wel nodig gaat zijn, dan hoef ik minder lang op de specialistische hulp te wachten. Dus pro actief bezig!

Van de week heb ik mijn eerste uitje in 5 maanden tijd ofzo gepland. Met mijn moeder naar Tuinland voor de kerstafdeling. Aan de ene kant heel leuk, maar ik vind het nog best spannend. Ga ik dat redden, die hele winkel doorsjouwen? Is mijn conditie en energie daar goed genoeg voor? Er is maar 1 manier om daar achter te komen. Gelukkig de rest van de dag niets gepland zodat ik kan bijkomen. En ik heb de rolstoel daar gereserveerd. Voor het geval dat. Geeft mij wat rust in de aanloop er naar toe. 

Dus vooruitgang zou je zo zeggen. Ik wil er nog niet teveel op hopen. Mindere dagen of momenten mogen, maar de angst voor terugval is nog te groot. Dus ik blijf doorploeteren om de dagen door te komen. Nog genoeg werk te verzetten.