Huildag

Soms heb je van die dagen... Vandaag blijven de tranen maar komen. Zelfs nadat ik een oxazepam heb genomen om rustiger te worden. 

Het enige dat ik kan bedenken wat dit tranendal veroorzaakt is het feit dat ik normaal vandaag aan de beurt was voor de immuuntherapie. Ik ben al weer drie weken verder. Maar ja, dat is inmiddels afgerond. En nu moeten ik en mijn lichaam het zelf weer gaan doen. 

Toch wel even slikken lijkt het. Een nieuwe stap en die is best even eng. Nu ben ik uit het ziekenhuis ritme en weet ik niet hoe het herstel verder gaat. Vandaag is dus de eerste dag van mijn toekomst en ik heb nog geen idee hoe ik die ga invullen. 

Dus tranen om de emoties eruit te laten. Tranen omdat ik dat zware jaar achter me ga laten. Tranen van onmacht. Tranen van onzekerheid. Tranen van het even niet meer weten. 

Ik heb de dag niet helemaal verloren laten gaan. Ik heb zelf stoofpeertjes gemaakt. En de was is weer helemaal aan de kant. Zelfs nog een blokje om geweest. 

En nu ben ik helemaal op. Huilen kost ook nog veel energie. Dus straks lekker op tijd naar bed en veel rust pakken en hopelijk ook nog weer wat uurtjes slaap. 

Morgen is er weer een dag. Dan ga ik mijn derde vaccinatie halen. Vandaag de brief en ik kon al snel terecht. Ruim op tijd voordat ik de griepprik kan halen en ook ruimschoots voordat ik de ingreep met roesje krijg. Maar potverdorie, dan moet er weer een naald mijn lichaam in. Nog maar ff niet aan denken. Hoe moeilijk ik het ook vind, die bescherming heb ik nog heel hard nodig. Morgenochtend eerst nog werken, dus nog wat afleiding. 

En dan toch ook maar eens met de vitamine D beginnen te slikken, daar schijn je minder somber van te worden. Kan alleen maar helpen hopelijk.