Over mij
Het begon zo:
https://www.kanker.nl/discussiegroepen/19-borstkanker/4934-help-mijn-moeder-heeft-borstkanker-vreemd...
Maar voor diegenen die geen hele lange lap tekst willen lezen, hieronder een wat kortere samenvatting (althans, poging tot..).
In 2015 werd mijn moeder na een borst bevolkingsonderzoek doorgestuurd naar het ziekenhuis. Na het maken van foto's werd ons medegedeeld dat we ernstig rekening moesten houden met borstkanker, maar dat het goed te behandelen zou zijn. Bizar genoeg wees verder onderzoek uit (punctie, MRI) dat er geen kwaadaardigheid werd aangetroffen. Géén borstkanker en we hoefden ons geen zorgen te maken. Kon een ontsteking zijn geweest aldus de artsen.
In 2016 werd er een mammografie gemaakt waar ook niks op was te zien. Ik denk inmiddels dat het er toen wel degelijk al heeft gezeten, maar dat het niet is waargenomen door de mammografie.
Mei 2017. Borst bevolkingsonderzoek. Wederom is verder onderzoek nodig, helaas deze keer met een minder gunstige uitslag.
In de week van 12 juni wordt er bevestigd dat het deze keer wél om borstkanker gaat, die ook al onder de oksel zit. Er wordt gesproken over een operatie, maar eerst zou mijn moeder moeten starten met chemo. Wanneer ik mijn zorgen aangeef en me druk maak om uitzaaiingen, wordt er een PET/CT scan gedaan op 16 juni 2017. In de eerste instantie wilde ik die PET/CT scan liever niet, uit angst om wat eruit zou komen en wat voor impact dat zou hebben op de behandeling. Want stel dat er uitzaaiingen zouden zijn, misschien zouden die wel 'verdwijnen' met chemo. PET/CT scan kon toch altijd nog? Toch werd dit gedaan (maar ik denk dat anders de oncoloog een week later ook eerst verder onderzoek had gedaan, dus onder die PET/CT scan waren we toch niet uitgekomen denk ik).
Op 19 juni 2017 werd mijn angst bevestigd en kreeg mijn moeder te horen dat ze uitgezaaide borstkanker heeft (naar de botten).
Organen schoon, maar wel dus uitzaaiingen over een groot gedeelte van de ruggenwervel.
Op 22 juni 2017 een eerste gesprek met de oncoloog gehad. Gelukkig hadden mijn moeder en ik na afloop allebei een goed gevoel over haar. Hormoon therapie wordt voorgesteld omdat dit om een hormoongevoelige tumor gaat.
Mocht alles goed aanslaan is de gemiddelde prognose 4 tot 5 jaar. Maar dat zegt mij niks, want je weet het niet. Wat als......? Bah...mijn moeder heeft ineens een zichtbare houdbaarheidsdatum gekregen. En hoewel mijn moeder positief blijft en het gemakkelijker langs zich neer kan leggen, stort mijn wereld in.
Nachtrust wordt overgenomen door paniekaanvallen. Het idee om dadelijk op jongere leeftijd al beide ouders kwijt te zijn. Om dan al je dierbare familieleden kwijt te zijn.
Hoe nu verder? Wat gaat er nu gebeuren behalve dat ik nog steeds hoop op een wonder? Daar zal dit blog over gaan. Ik zal zeker niet altijd de kracht hebben om te schrijven, want ik ga nu door een achtbaan vol emoties. Die ook onder de aandacht zullen komen in dit blog.
Want 'k' treft niet alleen de patiënt, maar zeker ook hun naasten.
https://www.kanker.nl/discussiegroepen/19-borstkanker/4934-help-mijn-moeder-heeft-borstkanker-vreemd...
Maar voor diegenen die geen hele lange lap tekst willen lezen, hieronder een wat kortere samenvatting (althans, poging tot..).
In 2015 werd mijn moeder na een borst bevolkingsonderzoek doorgestuurd naar het ziekenhuis. Na het maken van foto's werd ons medegedeeld dat we ernstig rekening moesten houden met borstkanker, maar dat het goed te behandelen zou zijn. Bizar genoeg wees verder onderzoek uit (punctie, MRI) dat er geen kwaadaardigheid werd aangetroffen. Géén borstkanker en we hoefden ons geen zorgen te maken. Kon een ontsteking zijn geweest aldus de artsen.
In 2016 werd er een mammografie gemaakt waar ook niks op was te zien. Ik denk inmiddels dat het er toen wel degelijk al heeft gezeten, maar dat het niet is waargenomen door de mammografie.
Mei 2017. Borst bevolkingsonderzoek. Wederom is verder onderzoek nodig, helaas deze keer met een minder gunstige uitslag.
In de week van 12 juni wordt er bevestigd dat het deze keer wél om borstkanker gaat, die ook al onder de oksel zit. Er wordt gesproken over een operatie, maar eerst zou mijn moeder moeten starten met chemo. Wanneer ik mijn zorgen aangeef en me druk maak om uitzaaiingen, wordt er een PET/CT scan gedaan op 16 juni 2017. In de eerste instantie wilde ik die PET/CT scan liever niet, uit angst om wat eruit zou komen en wat voor impact dat zou hebben op de behandeling. Want stel dat er uitzaaiingen zouden zijn, misschien zouden die wel 'verdwijnen' met chemo. PET/CT scan kon toch altijd nog? Toch werd dit gedaan (maar ik denk dat anders de oncoloog een week later ook eerst verder onderzoek had gedaan, dus onder die PET/CT scan waren we toch niet uitgekomen denk ik).
Op 19 juni 2017 werd mijn angst bevestigd en kreeg mijn moeder te horen dat ze uitgezaaide borstkanker heeft (naar de botten).
Organen schoon, maar wel dus uitzaaiingen over een groot gedeelte van de ruggenwervel.
Op 22 juni 2017 een eerste gesprek met de oncoloog gehad. Gelukkig hadden mijn moeder en ik na afloop allebei een goed gevoel over haar. Hormoon therapie wordt voorgesteld omdat dit om een hormoongevoelige tumor gaat.
Mocht alles goed aanslaan is de gemiddelde prognose 4 tot 5 jaar. Maar dat zegt mij niks, want je weet het niet. Wat als......? Bah...mijn moeder heeft ineens een zichtbare houdbaarheidsdatum gekregen. En hoewel mijn moeder positief blijft en het gemakkelijker langs zich neer kan leggen, stort mijn wereld in.
Nachtrust wordt overgenomen door paniekaanvallen. Het idee om dadelijk op jongere leeftijd al beide ouders kwijt te zijn. Om dan al je dierbare familieleden kwijt te zijn.
Hoe nu verder? Wat gaat er nu gebeuren behalve dat ik nog steeds hoop op een wonder? Daar zal dit blog over gaan. Ik zal zeker niet altijd de kracht hebben om te schrijven, want ik ga nu door een achtbaan vol emoties. Die ook onder de aandacht zullen komen in dit blog.
Want 'k' treft niet alleen de patiënt, maar zeker ook hun naasten.
