Weer een week verder en uitslag van de CT scan gehad.

En weer is er een week voorbij.
De wereld draait door, elke dag opnieuw, wat er ook gebeurd.
Zo ook nu weer.

Mijn moeder is inmiddels gestart met hormoontherapie in combinatie met een studie (Ribociclib).
Tot dusver heeft ze behalve wat vermoeidheid, geen last van bijwerkingen.
Dat is gunstig....hoop ik.....want het is altijd even afwachten of het ook allemaal echt aan gaat slaan.
Omdat mijn moeder nu deelneemt aan een studie blijft ze wel voorlopig onder strenge controle staan.
Dit betekent elke 2 weken naar het ziekenhuis, maar daar heeft ze geen problemen mee. Strenge controle is goed, nietwaar?

Wat betreft de uitslag van de CT scan...tsja....
Afgelopen woensdag belde de oncoloog mij met de uitslag. Helaas liet de CT scan precies hetzelfde zien als op de Pet/CT scan....uitzaaiingen in de botten.
Ik ben vergeten te vragen wat nu precies het verschil is tussen de CT scan die bij de Pet scan zit (dus Pet/CT scan), en de gewone CT scan die mijn moeder dus afgelopen week heeft gehad.
Ik neem aan dat er wel verschil in zit, want anders lijkt het me logisch dat de uitslag hetzelfde is als de scans op hetzelfde neerkomen.
Al die tijd had ik stiekem gehoopt dat de uitslag anders zou zijn. Maar toen de oncoloog woensdag belde zakte mijn hoop daarop toch in de schoenen. Want ja, dit was weer een uitslag die niet echt gunstig was.
Wederom vroeg ik of het geen slijtage kon zijn, of misschien toch ontstekingen? De oncoloog was echter overtuigd dat het toch uitzaaiingen waren maar was wel bereid om eventueel een punctie te nemen indien mijn moeder en ik dit graag zouden willen.
Dit zou kunnen in het bekkenvleugel.
We hebben daar nog geen beslissing over genomen. Mijn moeder weet het even niet en het is toch echt een beslissing die ze zelf moet nemen, dat kan ik niet voor haar doen.
Natuurlijk blijf je hopen op wat anders, maar op een gegeven moment moet je misschien ook kunnen vertrouwen op de expertise van een ziekenhuis.
Wat is wijs? Ik weet het ook even niet. Rotte ziekte dat het is....bah....
Was er maar iets dat je in de rug kon spuiten waardoor de uitzaaiingen in de botten vernietigd zouden worden.
Dat zou nog eens wat zijn.
Maar op dit moment kunnen we alleen maar hopen dat de hormoontherapie icm Ribociclib wellicht een wonder zal verrichten.
En dat mams nog héééélll lang hier mag zijn.

Gelukkig gaat slapen hier inmiddels wat beter en zijn de paniekaanvallen ook grotendeels afgenomen.
Ik zeg het nogmaals, mijn moeder gaat er echt beter mee om dan ik, ze blijft vrij nuchter ondanks alles.
Ze is inmiddels ook begonnen met experimenteren in de keuken. Allerlei gezonde gerechten, want we zijn er zeker van overtuigd dat gezonde voeding heel belangrijk is. Net zoals variatie.
Nu was dat een paar dagen geleden even mis gegaan. Mijn moeder had heerlijk gekookt voor haarzelf, althans dat dacht ze.
Maar die zoete aardappelen, nee, die vond ze toch écht niet lekker.
Ach ja...wanneer iemand gaat experimenteren kan dit natuurlijk niet altijd goed gaan. Weten we dat ook alweer.
Geen zoete aardappelen meer voor mijn moeder ;-).