Geen paniek

Of het nu door de midlife-crisis, de stress, de fles of de chemo komt ik weet het niet maar er zijn dingen die me mateloos irriteren.
Een voorbeeld:
De intens medelijdende blikken van sommige mensen en de toon waarop men zegt hoe erg het toch allemaal niet is, alsof ik al bijna tussen 6 planken lig! Doe me een lol zeg.

We willen natuurlijk allemaal het eeuwige leven hebben, op aarde wel te verstaan, ook mensen die pretenderen christen te zijn.
Want als we het over uitgezaaide borstkanker hebben zijn je dagen geteld op deze aarde en dat is erg.
Ja inderdaad dat is erg maar van elk mens zijn de dagen op aarde geteld dus dat is niks nieuws.
We willen het alleen niet weten dat is het.
Ik wil ook graag 100 jaar worden uiteraard maar als dat niet zo is, mag ik toch vertrouwen dat het hier niet ophoudt.
Als je in je (gezonde) leven niet bang en wel gelovig bent, dan ben je dat in ziekte ook, juist dan.

Dus stop met dat ach en wee want iedere dag is een feestje!!
Oh help als ik dit zo typ zie ik in gedachten al tal van gefronste wenkbrauwen.
Het leven een feestje?? Nee het is hier toch een tranendal?!
Nou mooi niet, dat tranendal dat maak je zelf.
En dat feestje krijg je iedere dag cadeau en het enige doel van mensen hier is dat te vieren.

Ja maar al die ziekten, oorlogen, rampen en ellende dan?
ja klopt dat is de keerzijde van de medaille.
Soms moet je zandzakken vullen, letterlijk of figuurlijk.

Wees niet zo bang te genieten, Elisa Mannah zingt dat zo mooi: Geniet maar niet met mate.
Lukas vond dat eerst een naar lied, hij zei: hoe kun je nu genieten zonder maten?
Hij begreep het verkeerd maar inderdaad genieten doe je met elkaar en niet alleen ook als het leven pijn doet.