Serieus!
Serieus: ernstig, gemeend, oprecht, belangrijk, degelijk, interessant, waardevol, moeilijk, erg, ingewikkeld.
Maandag ben ik voor controle naar de oncoloog en verpleegkundige geweest.
Een uur van te voren waren we aanwezig om bloed te prikken, heel de wachtruimte vol en een rij erbuiten.
Even geïnformeerd bij de balie en ik mocht gelijk doorlopen, kijk dat is dan weer een voordeel als er chemo op je briefje staat.
Maar als ik daar had gezeten met 20 wachtenden voor me was ik ook niet jaloers geweest op een kankerpatiënt met voorrang denk ik.
Vervolgens naar de oncoloog, bloedbeeld was prima dus 2e chemo kan plaats vinden.
Ze was blij dat het zo goed ging, alleen die verdraaide marker is nog niet geplaatst en vond zij ook niet fijn.
Ze vertelde dat ze het liefst het mes in die lever zou zetten maar dat kan niet in combinatie met chemo natuurlijk.
In het Erasmus ben ik een discussiepunt op de agenda van oncologen blijkbaar want ze zijn er nog niet uit.
Het is een technisch hoogstandje wat ze moeten doen en het wordt nog niet veel toegepast.
Dat heb ik weer, ik heb er wakker van gelegen vannacht.
Overdag kan ik er nog grapjes over maken met mijn dochters dat de knappe dokter S. met zijn mooie ogen in een handomdraai die marker in mijn lever gaat fixen.
Maar s'nachts lig ik in het Erasmus met zenuwachtige doktoren om me heen die met knikkende knieën en trillende handjes hun technisch hoogstandje gaan uitvoeren.
Nu heeft de radioloog mij verteld dat de uitzaaiing tegen mijn rug aan zit, ik heb eens en profil in de spiegel gekeken en dan is daar toch een hele lange punctienaald voor nodig om daar te komen.
Dit bevalt me niks, het feit dat ik niet weet hoe dit gaat gebeuren.
Ik probeer mijn gedachten ergens ander op te richten, rest mij niks anders dan schaapjes te gaan tellen en dan komt psalm 23 in mijn gedachten maar die naald speelt ook weer op.
Morgen neem ik voor de zekerheid en slaappil in.
Na de oncoloog naar de verpleegkundige.
Heb jij je haar nog? Ehh ja, nou dat zal niet lang meer zijn hoor, morgen je 2e kuur dan is het echt gebeurd.
Nou bedankt voor de informatie.
De bloedwaardes zijn binnen en verrast zegt ze dat ze zelfs beter zijn dan de eerste keer.
Blij kijk ik Vera aan dat komt natuurlijk door de brandnetel-goudsbloem-duizendblad thee waar ik iedere dag 2 liter van drink.
Het is een recept van Maria Treben die het boek : de apotheek van God heeft geschreven.
De verpleegkundige is geïnteresseerd en vraagt of ik het eens mee wil nemen.
Natuurlijk!! Straks iedereen aan de thee.
Dan komt het gesprek op het sociale leven en krijg ik een opsomming van wat niet meer verstandig is.
Zoals het bezoeken van samenscholingen van mensen. Boodschappen doen mag wel gelukkig anders zou ik toch wel een erg kluizenaarsbestaan krijgen.
Niet zwemmen en niet in de zon.
Ook het bezoek moet gescreend er mag niemand meer komen met ook maar de geringste vorm van verkoudheid.
Een beetje schaapachtig kijk ik haar aan, ze benadrukt dat ik nu echt serieus moet gaan opletten.
Ze kijkt hierbij heel streng zo streng keek mijn moeder vroeger nog niet eens en daar heb ik ook heel vaak van te horen gekregen dat ik nu toch echt wat serieuzer moest worden.
In gedachten denk ik aan de verjaardagen waar ik vorige week geweest ben en waar ik naar hartelust gekust heb zonder te vragen aan de betreffende personen of ze toch niet verkouden zijn.
Ik denk aan de kerk en het Heilig Avondmaal wat ik mee gevierd heb, het doorgeven van bekers wijn is beslist serieus maar in mijn geval zeer onverstandig.
Wijselijk hou ik mijn mond hierover want als er iets is wat ik van mijn moeder geleerd heb en goed onthouden is de uitspraak:
Kind je moet weten wat je zeggen en zwijgen moet!
Thuis zoek ik het woord serieus op en als ik o.a. ernstig en degelijk zie schiet ik in de lach dat zijn eigenschappen die niet zo bij mij passen, maar ik ga er serieus aan werken dat beloof ik.
Gisteren dan de chemo, hetzelfde ritueel maar een vervelend minpuntje, het infuus doet pijn en dat mag niet.
De attente verpleegster is ongerust en ik wordt steeds gecheckt, ze probeert mijn andere pols maar dat is nog erger.
Dit kan zo niet zegt ze de volgende keer krijg ik een PICC in mijn arm wat kan blijven zitten gedurende een jaar of een portocad dat is onderhuids en daar moet ik voor onder narcose. Dus even afwachten wat de oncoloog ervan vindt.
De verzorging is weer top en dan zie ik de serieuze verpleegster in het deurgat staan, ik maak me zo klein mogelijk in de stoel voor zover dat kan als je 1.84 bent. Ik wil even geen serieuze adviezen.
Och ja het is op zich goed dat ze me hier nadrukkelijk op wijst het is ook een serieuze situatie waar ik me in bevindt dus ik neem me voor al haar adviezen op te volgen.
Wat heb ik toch veel lieve mensen om me heen, Lukas mag mee naar het zwembad met moeders uit de kerk.
En toen ik thuiskwam bracht een vriendin een heerlijke maaltijd.
Iedere dag kaarten en regelmatig bezoekjes en telefoontjes.
Mijn haar begint nu "serieus" uit te vallen, ik neem me voor straks naar de kapper te bellen.
Want met de waarschuwing van de verpleegkundige nog in mijn oren is hier geen houden meer aan.
Wordt vervolgd!!
Maandag ben ik voor controle naar de oncoloog en verpleegkundige geweest.
Een uur van te voren waren we aanwezig om bloed te prikken, heel de wachtruimte vol en een rij erbuiten.
Even geïnformeerd bij de balie en ik mocht gelijk doorlopen, kijk dat is dan weer een voordeel als er chemo op je briefje staat.
Maar als ik daar had gezeten met 20 wachtenden voor me was ik ook niet jaloers geweest op een kankerpatiënt met voorrang denk ik.
Vervolgens naar de oncoloog, bloedbeeld was prima dus 2e chemo kan plaats vinden.
Ze was blij dat het zo goed ging, alleen die verdraaide marker is nog niet geplaatst en vond zij ook niet fijn.
Ze vertelde dat ze het liefst het mes in die lever zou zetten maar dat kan niet in combinatie met chemo natuurlijk.
In het Erasmus ben ik een discussiepunt op de agenda van oncologen blijkbaar want ze zijn er nog niet uit.
Het is een technisch hoogstandje wat ze moeten doen en het wordt nog niet veel toegepast.
Dat heb ik weer, ik heb er wakker van gelegen vannacht.
Overdag kan ik er nog grapjes over maken met mijn dochters dat de knappe dokter S. met zijn mooie ogen in een handomdraai die marker in mijn lever gaat fixen.
Maar s'nachts lig ik in het Erasmus met zenuwachtige doktoren om me heen die met knikkende knieën en trillende handjes hun technisch hoogstandje gaan uitvoeren.
Nu heeft de radioloog mij verteld dat de uitzaaiing tegen mijn rug aan zit, ik heb eens en profil in de spiegel gekeken en dan is daar toch een hele lange punctienaald voor nodig om daar te komen.
Dit bevalt me niks, het feit dat ik niet weet hoe dit gaat gebeuren.
Ik probeer mijn gedachten ergens ander op te richten, rest mij niks anders dan schaapjes te gaan tellen en dan komt psalm 23 in mijn gedachten maar die naald speelt ook weer op.
Morgen neem ik voor de zekerheid en slaappil in.
Na de oncoloog naar de verpleegkundige.
Heb jij je haar nog? Ehh ja, nou dat zal niet lang meer zijn hoor, morgen je 2e kuur dan is het echt gebeurd.
Nou bedankt voor de informatie.
De bloedwaardes zijn binnen en verrast zegt ze dat ze zelfs beter zijn dan de eerste keer.
Blij kijk ik Vera aan dat komt natuurlijk door de brandnetel-goudsbloem-duizendblad thee waar ik iedere dag 2 liter van drink.
Het is een recept van Maria Treben die het boek : de apotheek van God heeft geschreven.
De verpleegkundige is geïnteresseerd en vraagt of ik het eens mee wil nemen.
Natuurlijk!! Straks iedereen aan de thee.
Dan komt het gesprek op het sociale leven en krijg ik een opsomming van wat niet meer verstandig is.
Zoals het bezoeken van samenscholingen van mensen. Boodschappen doen mag wel gelukkig anders zou ik toch wel een erg kluizenaarsbestaan krijgen.
Niet zwemmen en niet in de zon.
Ook het bezoek moet gescreend er mag niemand meer komen met ook maar de geringste vorm van verkoudheid.
Een beetje schaapachtig kijk ik haar aan, ze benadrukt dat ik nu echt serieus moet gaan opletten.
Ze kijkt hierbij heel streng zo streng keek mijn moeder vroeger nog niet eens en daar heb ik ook heel vaak van te horen gekregen dat ik nu toch echt wat serieuzer moest worden.
In gedachten denk ik aan de verjaardagen waar ik vorige week geweest ben en waar ik naar hartelust gekust heb zonder te vragen aan de betreffende personen of ze toch niet verkouden zijn.
Ik denk aan de kerk en het Heilig Avondmaal wat ik mee gevierd heb, het doorgeven van bekers wijn is beslist serieus maar in mijn geval zeer onverstandig.
Wijselijk hou ik mijn mond hierover want als er iets is wat ik van mijn moeder geleerd heb en goed onthouden is de uitspraak:
Kind je moet weten wat je zeggen en zwijgen moet!
Thuis zoek ik het woord serieus op en als ik o.a. ernstig en degelijk zie schiet ik in de lach dat zijn eigenschappen die niet zo bij mij passen, maar ik ga er serieus aan werken dat beloof ik.
Gisteren dan de chemo, hetzelfde ritueel maar een vervelend minpuntje, het infuus doet pijn en dat mag niet.
De attente verpleegster is ongerust en ik wordt steeds gecheckt, ze probeert mijn andere pols maar dat is nog erger.
Dit kan zo niet zegt ze de volgende keer krijg ik een PICC in mijn arm wat kan blijven zitten gedurende een jaar of een portocad dat is onderhuids en daar moet ik voor onder narcose. Dus even afwachten wat de oncoloog ervan vindt.
De verzorging is weer top en dan zie ik de serieuze verpleegster in het deurgat staan, ik maak me zo klein mogelijk in de stoel voor zover dat kan als je 1.84 bent. Ik wil even geen serieuze adviezen.
Och ja het is op zich goed dat ze me hier nadrukkelijk op wijst het is ook een serieuze situatie waar ik me in bevindt dus ik neem me voor al haar adviezen op te volgen.
Wat heb ik toch veel lieve mensen om me heen, Lukas mag mee naar het zwembad met moeders uit de kerk.
En toen ik thuiskwam bracht een vriendin een heerlijke maaltijd.
Iedere dag kaarten en regelmatig bezoekjes en telefoontjes.
Mijn haar begint nu "serieus" uit te vallen, ik neem me voor straks naar de kapper te bellen.
Want met de waarschuwing van de verpleegkundige nog in mijn oren is hier geen houden meer aan.
Wordt vervolgd!!
4 reacties
Sterkte met deze kuur, hoop dat hij meevalt. xxx
ja die thee is echt super ook met dit warme weer goed voor de dorst
ik ben ook al gewaarschuwd voor de 2e serie van 3 dat dat veel heftiger wordt.
tot nu toe gaat het redelijk.
jij ook sterkte xxx😗
het is jammer dat wij de kennis van die kruiden niet meer hebben, gelukkig dat er mensen als Maria Treben zijn die dat voor ons opgeschreven hebben.
Jij ook sterkte xx