Chemo 4 en wij zijn weer up to date

27 februari. 4e chemo. De paclitaxel en de carboplatin. Bij het ontbijt 2 van die stomme dexamethasonnetjes, eentje tegen de misselijkheid, en 1 tegen allergische reactie een uur voor de kuur. ( die was ik nog bijna vergeten, dat werd een half uur voor de tijd, was ook goed).  Met zn allen de auto in, Nientje mee naar mijn ouders, en vandaag gaat mama een keertje met me mee.

Mijn wangen krijgen weer blosjes, dankjewel dexa.

09:45 melden.

Alles liep eigenlijk vlekkeloos, en ben verbaasd in mezelf denkend; pff het lijkt nu gewoon normaal, en je raakt eraan gewend.

Bizar, de 1e keer best wel met spanning, en nu alsof het normaal is.

Prikken ging weer in 1x goed, dit voelde weer als opluchting. Vind dat infuus prikken maar niks. De mw. die ik elke week spreek was er dit keer ook weer. Mam heeft nog even bij haar gezeten voor een praatje, ik zei doen, vind ze vast wel leuk! Even afleiding 😀 ze vertelde dat haar haren zo uitvielen, dat ze een deze dagen haar pruik krijgt. Ze pakte met haar hand haar haren en ze nam er zo heel wat mee. Jeetje! Balen dat de cap niet werkt. Verder had ze huiduitslag, maar ze voelde zich verder goed. Voor haar inmiddels de 2e keer. 20 jaar geleden ook gehad. Pffft…

De diëtiste wandelt nog langs, ze vraagt of ik nog vragen hebt, naar aanleiding van de vorige keer en de flyer die ze me had gegeven. Nee eigenlijk niet, mocht het nodig zijn trek ik u aan de mouw! Gewoon doen, ik loop hier regelmatig. Top.

Tussendoor vallen me de ogen een keer dicht,  ik slaap niet, maar ik word ‘gedwongen’ de ogen even  dicht te doen dus dat doen we dan maar. Een soort van mini tukkie. De coldcap lijk ik wel aan ‘gewend’ te raken. Het is te hendelen. Gek genoeg, in vergelijking met de 1e keer, maar wel blij mee, zo blijf ik, nog steeds ik. En lijk ik geen zieke ik. We zien wel hoelang dit zo blijft, en anders haal ik mijn pruik op!

Mam, voel eens even hoe koud dat ding is. Och jee zegt ze. Ik denk niet dat ik dat ik dat vol zou houden Lynn. Wat koud 🥶. Maar ze kon zich ook wel voorstellen dat het zou ‘wennen’

We hebben ook weer geluncht, 2 broodjes met beleg  en een koppie boullion. Altijd prima. 👌 mama had zelf wat te eten mee.  Wel krijgt ze koffie/thee en boullion!

Rond 12:30 was ik alweer klaar.  In de auto vallen me de ogen af en toe ook echt even dicht. Moe, moe… en nog eens moe.

Ja zoals ik al zij, de vermoeidheid hakt er steeds wel wat meer in.

Mama heeft me weer naar huis gebracht, hier hebben we samen een kopje thee gedronken, en daarna is ze weer naar huis gegaan.

Ik heb lekker op de bank gelegen, netflixje, dommelen, ik wou een rondje wandelen, maar het leek een grote opdracht, dus vandaag niet gedaan. En ( moeilijk voor mij) toegegeven aan rust.  Ook de gejaagdheid is nog wel aanwezig. Wel in een iets wat mindere mate vandaag. Voel mijn hart duidelijk kloppen.

De afdeling belde nog. We zijn vergeten de spuit mee te geven die je morgen avond nodig bent. Bert heeft smiddags  de spuit nog even opgehaald.  Lief 🥰

Einde van de middag begint er wel wat misselijkheid op te treden, en een ‘vol’ gevoel.  Geen trek in eten, dat is weer even weg, maar komt vast snel weer terug.

Ja chemo, het doet veel goeds, maar ook veel kwaad. Wat een aanslag.

Carboplatin #2 ook weer gehad, hopelijk nemen de klachten met de dag weer wat meer af, we gaan het zien.

# blijf positief in een negatieve situatie en je wint. 🍀

 Even Onder een dekentje op de bank gelegen, en we liggen al even in bed. Eens zien hoe de nacht verloopt.