After chemo 4

Slecht geslapen de nacht na de chemo, dit link ik dan weer aan de dexa.

De dag na de chemo,  merkte ik tijdens het voorzichtig borstelen van mijn haren dat er best wel wat losse haren mee kwamen. Hmmm, zal dit dan…

Oke lynn ga eens met je hand door je haren, zoals die mw. gisteren ook deed en ja hoor…

Ik nam wat haren mee..

ik voelde me smorgens best goed, even rustig opgestart, ontbijten, medicatie ingenomen, en erna een blokje om gewandeld met kleine stukjes hardlopen. Dit geeft me dan toch een heerlijk voldaan gevoel. Lekker gedoucht na de tijd, voorzichtig mijn haren gewassen, ja nu merk ik het weer, er komen wat losse haren mee. Hmm. We gaan het meemaken.

24u na chemo de spuit ook weer gehad,

( aanmaak van bloedplaatjes? Ik weet t even niet🤣)

Bert en ik hebben samen een spelletje gedaan op de switch, kindjes lagen al in bed, en we zijn in slaap gevallen op de bank, ik was kapot moe. 🥱 💤 deze nacht dan weer goed geslapen.

Merkte dat ik het een pittig weekend vond, de kuur hakt erin, en ben steeds sneller vermoeid.

Moest na het weekend nog bloed prikken voor de cardioloog, ff controleren.

Wederom is het prachtig weer, en maak hierdoor fijn gebruik van de benenwagen. Lekker gewandeld

Voel me wat sneller geprikkeld, merk dat ik moeite heb met het toegeven aan wat rust. Iets met zit niet in de aard van dit beestje. Toch weet ik dat het belangrijk gaat zijn.

De smaak in mijn mond is anders, bah, het voelt soms alsof ik haren in mijn keel heb, niet fijn. Het eten smaakt minder.

Dinsdag fysio gehad, ik was van plan stukjes hard te lopen, maar gisteravond hakte alles zo in de achteruit; werd er emotioneel van, was zo moe, dus gelijk door naar bed.

Het hardlopen zag ik niet zitten, wel paar oefeningen voor been, en kracht gedaan. Hierna naar huis om vervolgens ( ik ken mezelf) toch de grens te verleggen, en stukjes hard te gaan lopen buiten. Twas 10x niks, poeh, even geen conditie/energie. Wat zij ik net? Niet in de aard van dit beestje. Gaat nog een valkuil worden.

Het leek er niet eens op. Vond het zwaar teleurstellend

Het is een soort vermoeidheid, het is niet uit te leggen/omschrijven, misschien probeer ik dat nog eens.

Mijn mond begint steeds zeerder te doen.  Voel wat puntjes op de tong, niet prettig.

Hoe verder in dit proces, hoe meer ik zeg, die verdomde vermoeidheid, de energie, ik kan het niet omschrijven.

Ook merk ik dat ik veel sneller emotioneel ben. Ik huil sneller, om mooie, maar ook mindere dingen.

En mijn haren vallen vallen nog steeds uit, kan merken dat mijn volle bos iets minder is geworden, maar verder zit het nog goed, geen kale plekken of iets. 

Woensdag had ik het gevoel, Lynn is er weer wat meer, maar ik kreeg ook ontzettende last van mijn tong.  Wordt vervolgd.