Ja of Nee

Eindelijk weer wat pijn vrij. Het lijf is gelukkig weer wat meer van mijzelf. Wat het nu geweest is? Ik heb geen idee. Maar het is weg, dus ik ga me er niet meer druk om maken.

Gisteravond lekker bij de Japanner gegeten. Ik ga ervan uit dat als de operatie door gaat, ik daar voorlopig niet meer zal eten. Vroeger was het daar heerlijk en nu was het lekker. 
Alles is een beetje meer op de westerse keuken afgestemd wat jammer is. Japans eten was altijd al wat aan de prijs, maar nu zit volgens mij de Yakuza er achter. Mijn hemel, wat een bedragen durven ze daar te vragen tegenwoordig. 
Maar goed ik wilde er dit jaar nog wel een keer eten ter afsluiting van mijn slokdarm-rijke periode, dus moet niet jammeren. 😉

Momenteel ook druk bezig met het testen van de gehoorapparaatjes. Op zich doen ze het wel goed. Heb niet echt last van die dingen, maar hoor wel met regelmaat zomaar "zuurkool" tussen gesprekken door. Erg vreemd. Het zal wel een kwestie van wennen zijn. Als ze bevallen kan ik ze houden en heb ik voor de kerst gratificatie ook weer een goed doel gevonden. 

Eerlijk gezegd wel mijn laatste kerstgratificatie in dit leven, omdat ik één januari officieel met pensioen ga. Beetje rare gedachte voor mij, omdat gezien de overlevingsresultaten van het mannelijk geslacht van mijn voorouders, ik nooit verwacht had een pensioen te behalen. Vrijwel geen van die mannen is vijfenzestig geworden. Misschien dat ik daarom nu ook vrij makkelijk in het leven sta. Voor wat betreft mijn oude gedachten had ik al lang over de eeuwige jachtvelden moeten wandelen. 
Maar nu heb ik dat toch gehaald. Leuk hoor, weliswaar met wat kanker erbij, maar toch, ik heb het maar wel even gehaald.

Vanmiddag nog wat bloed laten prikken en daarna door naar de chirurg om te horen wat de patholoog uit de biopsies heeft kunnen brouwen. 
Bij de balie kregen we te horen dat we een kopje koffie kregen omdat de dokter uitgelopen was met drie kwartier. Bloedhete koffie gekregen en netjes zitten wachten. 
Toen toch eindelijk de oproep van de arts. Ik heb hem gevraagd of hij familie van een aardappel was, omdat ik anders niet snap hoe hij uit kan lopen. Maar dat was niet het geval.
Nog even de situatie besproken, en wat ik al eerder dacht, is het advies van ieder: Wel opereren.  We gaan er dus maar voor. 
Tuurlijk kan ik ook zeggen van we zien wel hoever we komen, maar dan had ik het eerdere traject ook niet hoeven doen.
De arts heeft me nogmaals uitgelegd wat en hoe ze alles gaan doen en wat dan het herstel inhoud als alles goed verlopen is. Maar.......... er kan ook aardig wat mis gaan. Ook dat is nu allemaal doorgenomen. Dus wat er mis kan gaan en wat er dan aan te doen is en welke gevolgen dat dan weer heeft voor het herstel heb ik nu ook tot mij genomen. Het was een eerlijk en open gesprek waar ik veel waarde aan hecht maar niet blij van werd. 
Drie januari, eind van de dag weten we meer. Ik hoop niet dat het eind van de ochtend is, want dan is er ook kanker gevonden in het buikvlies, en wordt alles afgeblazen, dicht gegooid en is het einde oefening. 
Bij het weggaan heb ik de chirurg een fijne jaarwisseling toegewenst en gevraagd of hij niet te veel wou drinken, zodat de handen op drie januari niet te veel trillen. Hij heeft dienst die dagen, dus dat zou wel goed komen.

Morgen nog even de medicatie ophalen die ik voor de operatie moet nemen om de bacteriën in maag en darmen wat afbouwen, scrub voor de huid en een zalfje voor de neus.

Fijne dag nog allemaal.