Dreun
Me weer eens uitgesloofd op de fiets, loopband en dergelijke en daarna de nieuwe woning van ons meiske bezocht en bekeken. Ze woont prachtig in hartje Apeldoorn, en wat belangrijk is: Ze is gelukkig.
Na dit bezoek nog langs het ziekenhuis gereden om de pruttel op te halen van de apotheek. Die rommel is ook weer in huis. We zouden daarna nog een paar boodschappen doen, maar dat is afgeblazen. Ik had de piep weer eens leeg.
Zo raar. Ik heb besloten me te laten opereren en dus voor de komende tijd geen dingen meer waar je moet beslissen hoe weer verder. Tot de operatie geen onderzoeken meer, dus op dat vlak ook rust. En nu zo moe alsof ik een enorme dreun voor mijn kop heb gekregen. Het enige wat ik wil is slapen.
Je zou toch zeggen "de kogel is door de kerk", dus nu weer verder, maar geest en lichaam schijnen daar toch anders over te denken. Ik hoop dat dit gevoel snel weer een ander lijf gaat zoeken, want ik zit er niet echt op te wachten.
Zo maar weer als een zombie op de bank hangen en wat kankeren tijdens de reclames en het journaal.
Fijne dag allemaal en ga wat leuks doen!
4 reacties
Je hebt nogal in een flinke achtbaan gezeten de afgelopen tijd. Continu aan gestaan dus mag je ook even moe zijn? De beslissing is nu gemaakt. Daardoor komt er rust en tijd voor die moeheid. Geniet even van die uitknop, straks ga je weer die achtbaan in. Dus hup, hul je in zombiemodus en ga lekker slapen. Even niks 'moeten' van jezelf.
Zie je op tegen de operatie?
Tegen de operatie zelf niet zo, maar wel tegen het herstel.
Als ik nu last van de kanker had, was het denk ik anders, maar ik voel me momenteel prima, en weet dat dat eerdaags over is.
Snap ik helemaal! En ik kan je ook niet zeggen dat het makkelijk zal worden. Je leven zal nooit meer hetzelfde worden en dat is een soort van rouwproces. Bij mij hebben ze alles eruitgehaald en ik ben de periode tussen de eerste chemo's en operatie echt megaveel uit eten geweest. Heb enorm zitten schransen want daarna zou het nooit meer kunnen. En het klopt ik zal nooit meer kunnen schransen helaas en dat eten blijft een ding maar ik kan al zoveel meer nu dan een half jaar geleden. Ik ga nu regelmatig weer uit eten en kies dan bijvoorbeeld restaurants uit met het shared dining concept. Dus het wordt wel beter maar je modus vinden kost tijd. Wanneer is de operatie?
We gaan het allemaal wel zien. Kan beter mopperend in een stoel hangen dan stil in een kistje liggen. Ik ben me nu ook nog aan het voor schransen om de nostalgie van later wat te versterken.
De 3e van januari gaan de chirurgen hun best doen er wat moois van te maken.