Ben er weer

Het heeft even geduurd, maar ik heb weer een beetje blogenergie. Verwacht nog niet te veel van me, maar een klein bakje vla en haar smaak heeft mij een enorme boost gegeven die ik jullie niet mag ontnemen. Allereerst een hele dikke grote warme knufffffffffkus, voor mij Elsje, die jullie op de hoogte heeft gehouden.

Hoe is het gegaan tot nu toe: donderdagavond liefdevol opgevangen en ik heb me een beetje geïnstalleerd. Kreeg gelijk infuus geplaatst, en er werd uit een kastje een super-mug tevoorschijn getoverd die gelijk even het bloed voor het lap regelde. De volgende dag zaten zowel mijn buurvrouw als ik rechtop in bed. Goedemorgen, galmde over de zaal, op zich geen enkel probleem zou je zeggen. Maar het was zes uur. Waarom zo vroeg? Eerst even douchen en daarna Ik kreeg mij sexy witte drukkousen tot in de lies aangetrokken, werd in mijn blote kont gezet en zo'n prachtig blauw jasje met open ruggetje aan, dat was het. Vanaf dat moment wachten tot de OK me kwam halen (half acht)
Op de Ok eerst nog via een ruggenprik een lijntje in de rug waar de pijnstiller doorgepompt kon worden. De anesthesioloog was een aller charmantste kleine man uit het Middellandse Zeegebied. Hij was zo vriendelijk, dat de vraag of die er wel bij kon komen; ik heb ingeslikt.
Daarna naar de OK zelf. Er hing daar een relaxte sfeer en allen straalde uit er zin in te hebben. Ik denk dat ik de enige was die er was anders over dacht. Op het plankje liggen en dan: kan u iets naar rechts, weer een beetje links, wat omhoog, wat omlaag. In mijn hoofd een luide stem: Ga beginnen, en spuit mij plat.
Ohhh nog een grappig weetje voor de lezers die al een tijdje niet meer onder het mes zijn geweest: Ze scheren je niet meer 👍

Op de IC gingen de ogen weer open en de hersenen gelijk van slag.  Waarom geen helse pijnen, of een beetje pijn, waarom geen duf gevoel, maar gewoon net zo helder als in de ochtend wakker worden. Die twee punten konden al van mijn Doomlijstje geschrapt worden. Ik zat wel vol met slangen, maar dat was geen verrassing, Wel een verrassing was een klein cupje water. Heerlijk Even later een ijsje gemaakt met zo'n cupje gevuld met wat slimpie siroop en een stokje erin uit de vriezer. Zo simpel maar o zo lekker. Even later de chirurg aan het bed om te melden dat alles volgens het boekje gegaan is. Een bericht wat je graag in ontvangst neemt en daarbij gevoelsmatig ook dat in je lijf te merken Later wel wat nare pijn, maar met een flesje paracetamol bij het infuus, en het ging weer wat beter. Redelijk geslapen en de volgende ochtend wat pijn in het werkgebied van de artsen, dus een boost de rug in en wat verhoging in de toedieningssnelheid. Even later waren ze allemaal het eens dat ik terug naar de afdeling A6 kon.

Ik begin nu een beetje moe te worden, dus misschien eind van de dag, en anders morgen weer verder.

Alle mensen die mij gemaild hebben, via Whatsapp berichten hebben gestuurd, en via facebook. Ik hoop dat jullie er een beetje begrip voor hebben dat ik de link van deze pagina heb gestuurd, en niet eenieder persoonlijk beantwoord. Ik hou van jullie allemaal. 💕